Γέννημα της κρίσης στη Γαλλία αποτελεί η πιστωτική Διαμεσολάβηση. Ο σκοπός της είναι πολύ συγκεκριμένος: να μην αφήσει τις επιχειρήσεις με προβλήματα δανεισμού και χρέους αβοήθητες. Πρόκειται για ένα μηχανισμό, ο οποίος συνίσταται, είτε στην ελάφρυνση του χρέους των επιχειρήσεων απέναντι στις τράπεζες, είτε στην εξασφάλιση δανείων προς αυτές, ύστερα από Διαμεσολάβηση μεταξύ της επιχείρησης και του κρατικού αυτού μηχανισμού από τη μία, και της τράπεζας από την άλλη. Με άλλα λόγια, κινητοποιεί τις κρατικές υπηρεσίες και τους βασικούς οικονομικούς παράγοντες, με σκοπό να βοηθήσει τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Για να επιτευχθεί αυτό, η πιστωτική Διαμεσολάβηση εξασφαλίζει μέσω των βασικών παραγόντων της την εταιρική χρηματοδότηση μέσω διαφόρων μνημονίων και συμφωνιών. Η πρώτη συμφωνία για τον καθορισμό των κανόνων και την οργάνωση των εργασιών των εταιρειών που υπάχθηκαν σε πιστωτική Διαμεσολάβηση, υπογράφηκε το 2009 από τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, τον Διοικητή της Banque de France, τον μεσολαβητή Εθνικής πίστωσης και τον Πρόεδρο της Γαλλικής Τραπεζικής Ομοσπονδίας και ήταν διετής. Στη συνέχεια, ανανεώθηκε τρεις φορές. Η τελευταία συμφωνία, η οποία υπεγράφη στις 28 Απριλίου του 2015, ανανέωσε την ισχύ της μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2017. Εν τω μεταξύ, το 2009, υπογράφηκε σύμβαση η οποία καθόρισε τις λεπτομέρειες της συνεργασίας μεταξύ των εταιρειών πιστωτικής Διαμεσολάβησης και των ασφαλιστών των πιστώσεων. Η συμφωνία αυτή ανανεώθηκε τον Ιούνιο του 2013.
Από το 2011, ο αριθμός των παραπομπών στο μηχανισμό καταγράφει περίπου 4.000 περιπτώσεις ετησίως. Με τον τρόπο αυτόν, εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση εταιρειών, που μέχρι τότε δεν είχαν πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα, με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, χιλιάδες επιχειρήσεις απέτρεψαν την πτώχευσή τους, χιλιάδες θέσεις εργασίας διασφαλίστηκαν ενώ, παράλληλα, η οικονομία διατήρησε τη δυναμική της. Έτσι, η Γαλλία αποτελεί, πλέον, ένα εξαιρετικό παράδειγμα Διαμεσολάβησης σε συνεργασία με το κράτος, το οποίο βοηθά έμπρακτα και ουσιαστικά την γαλλική οικονομία.
Αναρωτιέται κανείς πόσο χρήσιμο θα ήταν το εργαλείο αυτό στην Ελλάδα της κρίσης, όπου ο δανεισμός των επιχειρήσεων έχει πάψει κατ’ ουσία να υφίσταται, ενώ η μία υπερχρεωμένη επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη. Πράγματι, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, η Διαμεσολάβηση, με την πιο ευρεία της μορφή, θα αποτελούσε ένα εργαλείο πραγματικής ανακούφισης για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις της χώρας μας αλλά και για την πολυπόθητη ανάπτυξη της οικονομίας μας. Αρμόδιοι και πιστοποιημένοι Διαμεσολαβητές θα μπορούσαν να μεσολαβούν μεταξύ των τραπεζών και των επιχειρηματιών και να φροντίζουν για τη μεταξύ τους συνεργασία, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον αμφοτέρων των πλευρών.
Πηγή:https://translate.google.gr/translatehl=el&sl=fr&u=http://www.economie.gouv.fr/mediateurcredit&prev=search
Δρ. Δημήτρης Θεοχάρης
Δικηγόρος, L.L.M.
Διαμεσολαβητής, Εκπαιδευτής διαμεσολαβητών
Επιστημονικός Συνεργάτης Ε.Κ.Π.Α. (e-learning)
