Ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά σχολικά παραδείγματα – πλην, όμως, πάντα επίκαιρο και κατατοπιστικό για τη δύναμη της Διαμεσολάβησης – είναι η υπόθεση που έλαβε χώρα στην Αγγλία το 1990 και έγινε γνωστή ως «Η υπόθεση των ισραηλινών πορτοκαλιών».
Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής: Ένα καράβι φορτωμένο πορτοκάλια από το Ισραήλ φτάνει στο λιμάνι του Λονδίνου. Εκεί εμφανίστηκαν δύο αγγλικές εταιρίες με δύο φορτωτικές και ζήτησαν και οι δύο να παραλάβουν τα πορτοκάλια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια δικαστική διαμάχη, η οποία κατάλαβαν και οι δύο, όμως, μετά από λίγες μέρες, ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί, δεδομένου ότι τα πορτοκάλια είχαν αρχίσει να σαπίζουν στο λιμάνι. Έτσι, αντί να περιμένουν να λυθεί η υπόθεσή τους μέσω της παραδοσιακής δικαστικής οδού, απευθύνθηκαν σε έναν Διαμεσολαβητή, αφού η Διαμεσολάβηση υπήρχε ήδη τότε στη χώρα.
Έπειτα από μία σύντομη επαφή και με τις δύο πλευρές, ο Διαμεσολαβητής συνειδητοποίησε ότι η μεν πρώτη εταιρία ήθελε τα πορτοκάλια για το χυμό τους, η δε δεύτερη ήθελε να φτιάξει μαρμελάδα από τη φλούδα τους. Έτσι, οι δύο πλευρές μοιράστηκαν τα μέρη των πορτοκαλιών που τους ενδιέφεραν και το θέμα έληξε, πριν τα φρούτα σαπίσουν.
Η υπόθεση αυτή, αφενός αναδεικνύει ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της Διαμεσολάβησης, δηλαδή την ταχύτητα με την οποία κινείται, αφετέρου αποδεικνύει, με έμπρακτο τρόπο, πως και οι δύο πλευρές μπορούν να έχουν το μέγιστο θετικό αποτέλεσμα σε μία διαπραγμάτευση. Αυτό συμβαίνει γιατί η πιο πιθανή λύση του δικαστηρίου, αν υποθέσουμε ότι αυτή θα ερχόταν έγκαιρα, θα ήταν είτε να τα δώσει όλα στη μία εταιρία, είτε, αν δεν μπορούσε να πειστεί σε ποια πράγματι ανήκουν, να μοιράσει το φορτίο 50-50. Αντίθετα, η διαπραγμάτευση και ο εξώδικος συμβιβασμός έδωσαν στην περίπτωση αυτή τη «χρυσή τομή» με επιτυχία και για τις δυο πλευρές. Ο Διαμεσολαβητής κατάφερε να διαπιστώσει τι πραγματικά ήθελε κάθε πλευρά και απέδειξε ότι τα συμφέροντα των δύο πλευρών δεν ήταν τελικά αντικρουόμενα και μπορούσαν να ικανοποιηθούν εξίσου. Εξάλλου, η καταλυτική συμβολή του Διαμεσολαβητή, ως προς το να κατανοήσουν οι εμπλεκόμενοι τι πραγματικά τους συμφέρει σε μια διαφορά και να επιλέξουν τον πιο παραγωγικό γι’ αυτούς τρόπο διαχείρισης αυτής της διαφοράς, είναι από τα πλέον σημαντικά πλεονεκτήματα της Διαμεσολάβησης.
Πηγή: http://www.diamesolavisi.gov.gr/nea/ypothesi-israilinon-portokalion
Δρ. Δημήτρης Θεοχάρης
Δικηγόρος, L.L.M.
Διαμεσολαβητής, Εκπαιδευτής διαμεσολαβητών
Επιστημονικός Συνεργάτης Ε.Κ.Π.Α. (e-learning)
