Του Διαμεσολαβητή Zachary Ulrich / απόσπασμα άρθρου που δημοσιεύθηκε στις 20/7/2016 στο Kluwer Mediation Blog
“Ως επαγγελματίες Διαμεσολαβητές, νομίζω ότι είναι σημαντικό να προβληματιζόμαστε μερικές φορές σχετικά με τη σπουδαιότητα της δουλειάς που κάνουμε.
Προσπαθούμε, κάθε μέρα, να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά και να τους βοηθήσουμε να προχωρήσουν μπροστά. Αυτό είναι πραγματικά σπουδαίο. Ως άνθρωπος βάλλομαι από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με τη πρόσφατη έξαρση της βίας που προήλθε από φυλετικές και ιδεολογικές διαφορές σε όλη τη χώρα (ΗΠΑ). Είναι εύκολο να επικεντρωθεί κανείς μόνο στις αρνητικές πτυχές των γεγονότων, και νομίζω ότι είναι σημαντικό να θυμόμαστε την έντονη ανακούφιση που τα γεγονότα αυτά μπορεί να παρέχουν σε εμάς ως διαμεσολαβητές και ως “καθοδηγητές” για τους άλλους.
Στις 7 Ιουλίου 2016, πέντε αστυνομικοί σκοτώθηκαν και επτά τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια πυροβολισμών στο Ντάλας του Τέξας. Αυτή η επίθεση υπήρξε – μετά από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη – η περισσότερο αιματηρή, όπου Αμερικανοί αστυνομικοί σκοτώθηκαν σε μία και μοναδική συμπλοκή. Οι πυροβολισμοί διέκοψαν μια, κατά τα άλλα, ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας που σκοπό είχε την επίδειξη αλληλεγγύης στον απόηχο των πολλών επεισοδίων που διαδραματίστηκαν μεταξύ αστυνομίας και Αφροαμερικανών πολλές από τις οποίες είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο Αφροαμερικανών πολιτών. Κατά τη διάρκεια μιας επακόλουθης αντιπαράθεσης μεταξύ υπόπτου (Mr Jonhson) και αστυνομίας, ο ύποπτος είπε στην αστυνομία ότι ήταν αναστατωμένος σχετικά με τις πρόσφατες εκτελέσεις και ότι ήθελε να σκοτώσει άτομα λευκού χρώματος – κυρίως αστυνομικούς.
Ως διαμεσολαβητής, η ενστικτώδης αντίδραση μου είναι να σκεφτώ τις κοινωνικές δυναμικές που οδήγησαν σε αυτά τα συμβάντα καθώς και τι ώθησε ανθρώπους, όπως τον κ. Johnson – να σκέφτεται με αυτό τον τρόπο. Ως διαμεσολαβητές, κάθε μέρα παλεύουμε με τις δυναμικές της κάθε πλευράς, μέσα στον μικρόκοσμο των αιθουσών διαμεσολάβησης. Προκαταλήψεις, διαφορετικές κουλτούρες και βιώματα, διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα και άλλα στοιχεία από αυτά που κάνουμε καθημερινά, αποτελούν συχνά το «Γόρδιο δεσμό» που προσπαθούμε να επιλύσουμε. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, γεγονότα που πηγάζουν από φυλετικές διαφορές, όπως στα ανωτέρω, μπορούν εν μέρει να αποδοθούν σε όλους αυτούς τους παράγοντες.
Επανέρχομαι λοιπόν στη διαμεσολάβηση. Εάν ακόμα ενδιαφέρεστε και διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση πιθανόν όχι μόνο νοιάζεστε για την πρακτική της διαμεσολάβησης, αλλά και για το γενικότερο καλό που μπορεί να συμβάλλει στην κοινωνία μέσω της δουλειάς σας. Τουλάχιστον σε κάποιο επίπεδο. Και αυτό είναι υπέροχο, γιατί η διαμεσολάβηση είναι πραγματικά – στον πυρήνα της – ίσως το πιο αποτελεσματικό μέσο για την κοινωνική αλλαγή και την ανάπτυξη. Σε αντίθεση με τα πάθη και τη βία που χαρακτηρίζουν πολλές κοινωνίες, η διαμεσολάβηση είναι μια διαδικασία πλήρως σχεδιασμένη για να παρέχει βάση για εξερεύνηση με ανοιχτό πνεύμα, ειλικρινή εξέταση της συναισθηματικών προκαταλήψεων και ρεαλιστικές εκτιμήσεις συχνά αντιθέτων συμφερόντων. Δεν ανακαλύψαμε τώρα τη διαμεσολάβηση. Πρόκειται για μια διαδικασία που έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορες μορφές για χιλιάδες χρόνια. Και αυτό γιατί ένα κοινό στοιχείο κάθε δυσεπίλυτης σύγκρουσης είναι ότι οι άνθρωποι χρειάζονται τελικά έναν τρόπο να προχωρήσουν τη ζωή τους- είτε μέσω της βίας είτε μέσω συνεργασίας. Μερικές φορές, ο διάλογος παίρνει πολλές γενιές για να ολοκληρωθεί, αλλά το αποτέλεσμα είναι τελικά το ίδιο.
Η Διαμεσολάβηση, στη συνέχεια, μας επιτρέπει να εξερευνήσουμε καλύτερα την ανθρώπινη υπόσταση. Μας προτρέπει να αποδεχτούμε τις ανάγκες των άλλων την ίδια στιγμή που αναλογιζόμαστε τη δική μας – αυτός είναι ο ορισμός μιας λειτουργικής κοινωνίας. Μέσω της διαμεσολάβησης μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε και να συνεργαστούμε προς επίτευξη κοινής προόδου.
Η δουλειά που κάνουμε ως διαμεσολαβητές – ακόμη και όταν εστιάζουμε πλήρως στα επιχειρηματικά συμφέροντα και το τελικό αποτέλεσμα – είναι θεμελιωδώς καλή. Δεν υπάρχει καμία διαφυγή από αυτό – επαγγελματίες διαμεσολαβητές κάνουν καλή δουλειά, δίνουν εγγενώς αξία, ενθαρρύνουν την δυναμική επικοινωνία και παρέχουν ένα καλύτερο αύριο. Τελειώνοντας λέω, “Πηγαίνετε εμπρός!” Διαμεσολάβηση με υπερηφάνεια – και όπως ακούτε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης συχνά φρικτή και τραγική βία, να θυμάστε ότι υπάρχουν και καλές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα, και ότι είστε ένας σημαντικός κρίκος μιας από αυτές».
Συμπέρασμα: Τα συνεχιζόμενα περιστατικά βίας που συμβαίνουν γύρω μας και τα οποία μας επηρεάζουν και μας τρομάζουν, αποτελούν τελικά μία «υπενθύμιση», ένα «καμπανάκι» ότι η Διαμεσολάβηση είναι απαραίτητη, ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ. Είναι πραγματικά ένα σπουδαίο εργαλείο που έρχεται να αποτρέψει τη βία μεταξύ των ανθρώπων και να προσφέρει όχι μόνο ένα παράθυρο επικοινωνίας και διαλόγου, αλλά και μία δυνατότητα επίλυσης της σύγκρουσης και τελικά αποκατάστασης της κοινωνικής ειρήνης.
Νανά Παπαδογεωργάκη
Δικηγόρος – Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια – Διαπιστευμένη Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητώ
Πηγή:
