Δύο άνθρωποι με διαφορετικές ιθαγένειας και τόπους καταγωγής παντρεύτηκαν πριν από μερικά χρόνια. Ο γάμος στην αρχή ήταν καλός, μετά όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Παρά τις προσπάθειες διατήρησης της οικογένειας, το ζευγάρι χώρισε. Με δικαστική απόφαση η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους ανατέθηκε στη μητέρα του. Επίσης καθορίστηκε ο τρόπος επικοινωνίας του παιδιού με τον πατέρα.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η μητέρα μη έχοντας στέγη, μη βρίσκοντας κατάλληλη εργασία και αντιμετωπίζοντας σοβαρά οικονομικά και άλλα προβλήματα, μετοίκησε στη χώρα καταγωγής της παίρνοντας μαζί της και το παιδί. Ο πατέρας σοκαρίστηκε. Το παιδί του βρίσκονταν πολλά χιλιόμετρα μακριά και πλέον δεν μπορούσε να το βλέπει ούτε να επικοινωνεί μαζί του όπως ήθελε…
Τα Χριστούγεννα το παιδί επισκέφθηκε τον πατέρα για τη 10ήμερη επικοινωνία, όπως είχε ορισθεί με τη δικαστική απόφαση. Όμως μετά την πάροδο του διαστήματος επικοινωνίας, το παιδί δεν επεστράφη στον τόπο συνήθους διαμονής του στο εξωτερικό, αλλά «κατακρατήθηκε παράνομα» στην Ελλάδα. Ο πατέρας δήλωσε ότι το παιδί θέλει να μείνει μαζί του και απευθύνθηκε στα δικαστήρια κατηγορώντας τη μητέρα για κακή άσκηση της επιμέλειας και ζητώντας την ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού σε αυτόν.
Η μητέρα συγκλονίστηκε… Ξαφνικά έχασε το παιδί της… Την κατέλαβε η αγωνία του τί θα γίνει, πώς θα μεγαλώσει χωρίς αυτήν, ποιός και πώς θα το αναθρέψει, μήπως δεν το ξαναδεί κ.λπ. Απευθύνθηκε στις αρμόδιες αρχές της χώρας της και κίνησε την διαδικασία «επιστροφής του τέκνου» με βάση τη Σύμβαση της Χάγης.
Ποιά είναι τα αρμόδια δικαστήρια να επιλύσουν τη διαφορά; Τα ελληνικά δικαστήρια ή τα δικαστήρια της άλλης χώρας; Ποιό δίκαιο θα εφαρμοστεί; Θα χρειαστούν μάρτυρες; Ποιός θα πάει να καταθέσει για το πώς ζούσε η μητέρα με το παιδί στη χώρα της; Και ο καιρός περνάει…
Σοφά σκεπτόμενοι οι γονείς αποφάσισαν να δώσουν στην υπόθεσή τους «συμφωνημένη λύση». Έτσι μέσα σε λίγες μέρες, συναντήθηκαν στο γραφείο μιας Διαμεσολαβήτριας και με την παρουσία και τη συνδρομή των δικηγόρων τους, που παρείχαν στους εντολείς τους τις νομικές συμβουλές τους, κατέληξαν σε λύση κοινής αποδοχής. Ο Διαμεσολαβητής συνέταξε το πρακτικό Διαμεσολάβησης στο οποίο περιέλαβε την απόφαση στην οποία κατέληξε το ζευγάρι και το κατέθεσε άμεσα στο αρμόδιο γραφείο, στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου.
Έτσι, παρά την ένταση στις σχέσεις τους, οι γονείς κατάφεραν να δώσουν λύση στα προβλήματά τους άμεσα, χωρίς περαιτέρω δικαστικές διαδικασίες, χωρίς το άγχος της εξεύρεσης μαρτύρων, χωρίς την αγωνία του τί θα αποφανθεί το δικαστήριο και τί θα γίνει στη συνέχεια. Λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον του παιδιού τους, την ευημερία καταρχήν αυτού, του παιδιού τους, αλλά κατά συνέπεια και αυτών των ίδιων, των γονέων.
ΥΓ: Μετά από λίγες μέρες ήρθε μια φωτογραφία: Δύο πρόσωπα που έλαμπαν από ευτυχία, ενός παιδιού και ενός γονιού. Συνοδεύονταν από δύο φράσεις: «Σ΄ ευχαριστώ, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ…»
Ούτε κι εγώ…
Ευγνωσία Ραφτοπούλου-Χατζηπρίμου
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω ΔΣΘ
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Συντονίστρια Πύλης Διαμεσολάβησης Ωραιοκάστρου
