Η  Διαμεσολάβηση σύμφωνα με το Ν. 4512/2018 από τον Οκτώβριο του 2018 πρόκειται να αποτελέσει υποχρεωτικό στάδιο, πριν τη συζήτηση των ενδίκων βοηθημάτων ενώπιον του Δικαστηρίου, για μια κατηγορία υποθέσεων στις περισσότερες των οποίων ο νομοθέτης αποσκοπεί να προστατεύσει τις σχέσεις διαρκείας, όπως οι σχέσεις των συνιδιοκτητών ορόφων, οι γειτονικές σχέσεις ή οι οικογενειακές σχέσεις.

Σκοπός της  παραπάνω υποχρέωσης, η οποία δεν αλλάζει τον εκούσιο χαρακτήρα της  Διαμεσολάβησης, είναι ο πολίτης να λάβει πληροφόρηση από τον δικηγόρο του για τη  Διαμεσολάβηση και να αποκτήσει εμπειρία της διαδικασίας της  Διαμεσολάβησης από τον ίδιο τον  Διαμεσολαβητή. Η  Διαμεσολάβηση δεν αποτελεί μια απλή τυπική υποχρέωση αλλά μια μοναδική ευκαιρία για τον πολίτη να επιλύσει πιο γρήγορα, πιο οικονομικά και λιγότερο ψυχοφθόρα τις διαφορές του καθώς σύμφωνα με διεθνείς μελέτες η  Διαμεσολάβηση είναι μια αναμφισβήτητα επωφελής για τους πολίτες διαδικασία.

 Ένα από τα επιχειρήματα εκείνων που αντιδρούν στο θεσμό της  Διαμεσολάβησης  είναι ότι ενδεχομένως «θα επιβαρύνει με μεγάλα κόστη τους πολίτες».

Πόσο όμως αληθινός είναι αυτός ο ισχυρισμός ;

Στην πραγματικότητα η  Διαμεσολάβηση είναι αναμφισβήτητα η πιο οικονομική διαδικασία επίλυσης των διαφορών.

-Γιατί η  Διαμεσολάβηση είναι διαδικασία που ολοκληρώνεται σε σύντομο χρόνο που κυμαίνεται  από ελάχιστη διάρκεια 2 ώρες ελάχιστον  μέχρι κατ’ ανώτατο 24 ώρες.

-Γιατί η εμπειρία έχει δείξει ότι οκτώ ( 8) ώρες συνήθως επαρκούν για την επιτυχή επίλυση μιας διαφοράς.

-Γιατί η ελάχιστη αμοιβή του  Διαμεσολαβητή ανέρχεται για απασχόληση έως δύο ωρών στο ποσό 85 € πλέον ΦΠΑ για κάθε μέρος και για απασχόληση επιπλέον των δύο ωρών σε ωριαία αμοιβή 50 ευρώ πλέον ΦΠΑ για κάθε μέρος

-Γιατί το κόστος της  Διαμεσολάβησης επιμερίζεται ανάλογα με τον αριθμό των μερών και δεν επιβαρύνει μόνο το ένα από τα μέρη.

– Γιατί η  Διαμεσολάβηση καταλήγει στην επίλυση της διαφοράς χωρίς δεύτερο ή ακόμη και τρίτο βαθμό, όπως συμβαίνει σε ένα δικαστικό αγώνα.

-Γιατί δεν απαιτεί δικαστικά έξοδα όπως δικαστικό ένσημο,,έξοδα μαρτύρων,τέλη απογράφου, παράβολα για την άσκηση ενδίκων μέσων, τόκους επιδικίας κλπ

-Γιατί έτσι τα μέρη εξοικονομούν πόρους για την καταβολή των απαιτουμένων δαπανών για την επίλυση της υπόθεσης τους που είναι μόνο,για  καθένα από τα μέρη α) η  αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του και από κοινού β) η αμοιβή του  Διαμεσολαβητή.

-Γιατί  τα μέρη  δεν ρισκάρουν το αποτέλεσμα της υπόθεσης τους αφού δεν κινδυνεύουν να χάσουν, όπως στο τέλος ενός δικαστικού αγώνα.

-Γιατί καταλήγουν σε μια συμφωνία αμοιβαία επωφελή που εξασφαλίζει υψηλό βαθμό ικανοποίησης.

– Γιατί το πρακτικό  Διαμεσολάβησης αποτελεί τίτλο εκτελεστό  ισοδύναμο με δικαστική απόφαση αν και η εμπειρία έχει δείξει ότι τα μέρη τηρούν τις συμφωνίες καθώς αποτελούν προϊόν της δικής τους βούλησης.

Με τι κόστος όμως θα επιβαρυνθούν όσοι δεν επιθυμούν να επωφεληθούν από τα οφέλη της  Διαμεσολάβησης,αλλά εντελώς τυπικά προσβλέπουν σ’ ένα πρακτικό αποτυχίας προκειμένου  να προχωρήσουν στη συζήτηση της αγωγής ;

-Και στην περίπτωση αυτή κάθε μέρος θα επιβαρυνθεί με το μέγιστο ποσό των  85 ευρώ πλέον ΦΠΑ. Σε κάθε άλλη περίπτωση που οι διάδικοι είναι περισσότεροι των δύο  με μηδαμινού ύψους ποσό.

 – Με χρηματικές ποινές στη  Διαμεσολάβηση μπορεί να επιβαρυνθεί μόνο στο μέρος εκείνο που δεν προσήλθε στη διαδικασία αν και κλήθηκε και σε καμία περίπτωση τα μέρη που δεν κατέληξαν σε συμφωνία.

Από όλα τα παραπάνω είναι απολύτως σαφές ότι αυτοί που επιβαρύνονται με μεγάλα κόστη είναι εκείνοι που επιλέγουν την αντιδικία και όχι εκείνοι που θα επιλέξουν τη  Διαμεσολάβηση!

Παναγιώτα Λουκάκου
Δικηγόρος – Διαπιστευμένη  Διαμεσολαβήτρια Εκπαιδεύτρια  Διαμεσολαβητών