Σήμερα στην Ελλάδα, είναι γνωστοί και διαθέσιμοι ως εναλλακτικοί μέθοδοι επίλυσης ιδιωτικών διαφορών οι κατωτέρω: η Διαπραγμάτευση, ο Εξωδικαστικός Συμβιβασμός (214Α ΚΠολΔ), η Απόπειρα Συμβιβασμού (209 ΚΠολΔ), η Διαμεσολάβηση (214Γ ΚΠολΔ) – η οποία σημειωτέον περιλαμβάνεται στις θεμελιώδεις δικονομικές αρχές του ελληνικού δικαιϊκού συστήματος (116Α ΚΠολΔ), η Δικαστική Μεσολάβηση (214Β ΚΠολΔ) καθώς και η Διαιτησία (867 επ. ΚΠολΔ).
Α. Η Διαπραγμάτευση
Η διαπραγμάτευση είναι η παλαιότερη και περισσότερο χρησιμοποιούμενη μέθοδος διευθέτησης κρίσεων και επίλυσης διαφορών. Οδηγεί στη δημιουργική επίλυση προβλημάτων και αποτελεί μία ενεργό διαδικασία, η οποία επηρεάζει καθοριστικά τη σχέση των δύο πλευρών, που εμπλέκονται σε αυτήν. Είναι εκείνη η διαδικασία όπου δύο πλευρές, με διαφορετικά συμφέροντα και προσδοκίες, μετακινούνται από τις αρχικές τοποθετήσεις τους και μέσα από μια διαδικασία ανταλλαγής θέσεων και παραχωρήσεων, προσπαθούν να επιτύχουν μια κοινώς αποδεκτή συμφωνία.
Νομολογία ελληνικών δικαστηρίων : Ως διαπραγματεύσεις θεωρούνται οι μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών, για την κατάρτιση ορισμένης συμβάσεως προφορικές ή έγγραφες ανταλλαγές απόψεων με τις οποίες επιδιώκεται η βαθμιαία προσέγγισή των αρχικά διαφοροποιημένων, ενδεχομένως, θέσεών τους αναφορικά με τους όρους της υπό συζήτηση σύμβασης, έως την τελική ταύτισή τους ή τη διαπίστωση αδυναμίας τέτοιας ταύτισης.
Δέσποινα Σ. Λασκαρίδου
Δικηγόρος παρ΄ Αρείω Πάγω – Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της κας Λασκαρίδου εδώ
