Αναγνωρίζω την ύπαρξη της διαφωνίας και τη λύνω.

Μη αναγνωρίζοντας, και ουσιαστικά μη αποδεχόμενοι την ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, οδηγούμαστε στο να έχουμε παράλληλες συζητήσεις. Εάν δε, οι συζητήσεις αυτές γίνονται με άτομα έξω από τη διένεξή μας, άμεση συνέπεια θα είναι η δημιουργία φημών και κουτσομπολιών και η διαφωνία θα μεγαλώνει και θα είναι πλέον εκτός ελέγχου.

Όλοι μας έχουμε τη δική μας οπτική γωνία, που συχνά αποκλείει το να έχει ο άλλος δίκιο.

Πρέπει λοιπόν να αφιερώσουμε χρόνο και να μάθουμε πώς και γιατί βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά και να καταλάβουμε τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των άλλων.

Όταν δε, εμπλέκονται και τα συναισθήματα, οι πράξεις μας είναι μάλλον παρορμητικές, παρά βασιζόμενες στη λογική.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για να το κάνουμε σωστά; Η απάντηση είναι απλή. Να συνεργαστούμε με τους άλλους. Συνεργασία είναι η ικανότητα και η παρακίνηση να δουλέψουμε με άλλους για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος. Η απειλή ή η ανταμοιβή δεν αποτελούν τις ιδανικές συνθήκες για συνεργασία με τους άλλους. Υπάρχουν τέσσερις πυλώνες που μπορούν να πυροδοτήσουν μια κατάσταση απειλής ή ανταμοιβής και πρέπει να τους χρησιμοποιούμε κατά τρόπο ώστε να αποφεύγουμε τη διένεξη ή για να βοηθιόμαστε να αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις. Οι πυλώνες αυτοί είναι:

  • Δεσμός/Σύνδεση (connection)
  • Θεώρηση (consideration)
  • Έλεγχος
  • Φροντίδα/Νοιάξιμο (Caring)

Δεσμός/Σύνδεση υπάρχει όταν έχουμε αίσθημα ασφάλειας και σύνδεση με τους άλλους. Έχει να κάνει με τη σχετική σημασία του να νοιώθω ίσος ή καλύτερος. Το να μας αποκλείουν από μια δραστηριότητα ή μια επαγγελματική σύσκεψη, δημιουργεί ακριβώς την ίδια ανταπόκριση στο μυαλό, όπως ο φυσικός πόνος.

Θεώρηση υφίσταται όταν δεν αισθανόμαστε ότι οι άλλοι μας σέβονται, όταν θυμώνουμε. Αυτό συμβαίνει γιατί χτυπά τον τρόπο που χρειαζόμαστε να δούμε τον εαυτό μας και διαταράσσει την ικανότητά μας να αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο. Ο θυμός μας κάνει να αισθανόμαστε δυνατοί – μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι εμείς έχουμε τον έλεγχο ότι είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, ενώ στην πραγματικότητα ο θυμός μας κάνει να χάνουμε τον έλεγχο. Σε κάθε μας συναναστροφή με τους άλλους αυτό που θέλουμε είναι μια αίσθηση δικαίου, σεβασμό και ευγένεια. Άρα θα πρέπει να έχουμε καλύτερες επικοινωνιακές δεξιότητες, αυξημένη διαφάνεια και ξεκάθαρες προσδοκίες.

Έλεγχος, όταν κάποιος καταλαμβάνεται από θυμό είναι γιατί κατά κάποιο τρόπο διακατέχεται από φόβο που πηγάζει από την αίσθησή του ότι έχει χάσει τον έλεγχο κάποιων παραμέτρων της ζωής: γεγονότα, κατανόηση του κόσμου και της εικόνας του. Ο καλύτερος τρόπος είναι να κάνουμε ξεκάθαρες συμφωνίες, να σχεδιάζουμε μαζί – καθαρές προσδοκίες και στόχους. Συμφωνημένα όρια του τί κάνει κάποιος μόνος του έναντι όσων θα γίνουν με συναπόφαση.

Φροντίδα/Νοιάξιμο

Ο καθένας μας έχει μια αόρατη κεραία και από καιρού εις καιρόν κάνει τη δοκιμασία του «είμαι υπολογίσιμος/η; Ακούγομαι;». Εάν η επικοινωνία μας μεταφραστεί ότι δεν μας νοιάζει για τις ανάγκες των άλλων ή ότι δεν ακούμε αυτά που έχουν να μας πουν, τότε θα το θεωρήσουν σαν απειλή και θα αντιδράσουν ανάλογα.

Ο δρόμος για το καλύτερο είναι να μάθουμε να ακούμε, να νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, να νοιαζόμαστε για τους άλλους.

Πηγή: The authority guide to conflict resolution, Jane Gunn 2017

Βασιλική Δημ. Σκορδάκη
Δικηγόρος Αρείου Πάγου & Συμβουλίου της Επικρατείας, Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια, Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών – Solicitor Αγγλίας & Ουαλίας