Στα πλαίσια της εξώδικης επίλυσης της διαφοράς και κυρίως σε διαφορές για σωματικές βλάβες, κατά το αγγλικό δίκαιο, τα μέρη και ειδικότερα οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, ζητούν την πραγματοποίηση κοινών συναντήσεων για την επίτευξη συμφωνίας (Joint Settlement Meetings).
Η σύγκριση και η διαφορά των δυο διαδικασιών, μέσα από τα μάτια και την πρακτική ενός Διαμεσολαβητή ή ενός παραστάτη δικηγόρου στη Διαμεσολάβηση είναι σημαντική και πιστεύω πως και στα δικά σας μάτια, η ζυγαριά θα γείρει υπέρ της Διαμεσολάβησης.
ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ (Joint Settlement Meetings)
Οι κοινές συναντήσεις για επίτευξη συμφωνίας διεξάγονται χωρίς να υπάρχει κοινή εναρκτήρια συνεδρία, κάτι που σημαίνει ότι τα μέρη στερούνται της δυνατότητας να παρουσιάσουν στους «αντιπάλους» τους τις θέσεις τους, απευθείας, χωρίς το φιλτράρισμα και τoν αποχρωματισμό τους από τους δικηγόρους της άλλης πλευράς.
Βέβαια, είναι αλήθεια ότι σε κάποιες περιπτώσεις, και στη Διαμεσολάβηση, δεν υπάρχει κοινή εναρκτήρια συνεδρία, συχνά σε διαφορές μεταξύ μελών της ίδιας οικογένειας, πλην όμως η κοινή πρώτη συνάντηση των μερών έχει τεράστια σημασία στη διάνοιξη διαύλων επικοινωνίας μεταξύ των μερών.
Επίσης, αυτό που γίνεται, επαναλαμβάνω στην αγγλική πρακτική, είναι ότι όλη η διαδικασία διεξάγεται μόνον από τους δικηγόρους που έχουν το δικαίωμα παράστασης ενώπιον του δικαστηρίου (Barristers), ενώ οι δικηγόροι της γραπτής διαδικασίας (Solicitors) και τα μέρη της διαφωνίας ουσιαστικά «απομονώνονται» μέσα στα δωμάτιά τους.
Στη διαδικασία αυτή λοιπόν, αυτοί που ουσιαστικά διαπραγματεύονται την επίτευξη της συμφωνίας είναι οι Barristers, που σύμφωνα με τα αγγλικά δεδομένα διαχωρισμού του επαγγέλματος του δικηγόρου, ανέλαβαν την υπόθεση πρόσφατα, έναντι των Solicitors, που ουσιαστικά δουλεύουν την υπόθεση για αρκετό καιρό, πριν να είναι έτοιμη ως υπόθεση να ανατεθεί στον Barrister.
Τα μέρη μπορούν να αντικρίσουν το ένα το άλλο, μόνον κατά τη διάρκεια της υπογραφής της συμφωνίας και αν το προτείνει ο Barrister.
ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ
Αντίθετα, στη Διαμεσολάβηση, κανείς από τους συμμετέχοντες δεν αισθάνεται «παραγκωνισμένος» ή χωρίς φωνή. Είναι υποχρέωση του Διαμεσολαβητή να βοηθάει ώστε όλοι να εκφράζουν τις απόψεις τους, να συμμετέχουν στη διαδικασία και το κυριότερο να ελέγχουν το αποτέλεσμα.
Πηγή: «Compare and Contrast, Jeff Lewis, PI Focus, March 2019»
Βασιλική Δημ. Σκορδάκη
Δικηγόρος Αρείου Πάγου & Συμβουλίου της Επικρατείας, Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια, Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών – Solicitor Αγγλίας & Ουαλίας
