Προ ετών ήταν ένα ζευγάρι ενόψει διαζυγίου, μέχρι πρότινος σφόδρα ερωτευμένο. Εκείνη τη στιγμή όμως στεκόταν μπροστά από ένα δικαστή και διεκδικούσαν όλα τα συμπαρομαρτούντα ενός διαζυγίου. Διατροφές για τα τέκνα, επικοινωνία, συμμετοχή στα αποκτήματα, καταστάσεις που μέχρι πριν λίγο καιρό θα φάνταζαν να ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Τα δε συναισθήματα του ενός εν διαστάσει συζύγου προς τον άλλο, εμπαθή και ακραία.
Ο δικαστής μετά από μικρή προσπάθεια να τους συμβιβάσει, τους ρωτάει με απόλυτα κυνικό ύφος: «Πατέρα εσύ αγαπάς τα παιδιά σου;» Ο πατέρας, απορημένος απαντά ότι τα αγαπά πάρα πολύ. Ο δικαστής συνεχίζει με την ίδια ερώτηση προς την μητέρα, η οποία ξαφνιασμένη και ενοχλημένη επίσης απαντά με πάθος ότι τα αγαπά όσο τίποτα. Τότε ο Δικαστής, ικανοποιημένος με τις απαντήσεις των μερών, τα οποία είχαν «πέσει στην παγίδα του», τους απάντησε:

«Εσείς ΛΕΤΕ ότι αγαπάτε τα παιδιά σας όσο τίποτα. Εγώ δε τα ξέρω τα παιδιά σας, δε τα γνωρίζω δε ξέρω πόσο χρονών είναι, δε ξέρω τα ονόματά τους, τίποτα για αυτά! ΔΕΝ ΤΑ ΑΓΑΠΩ! Και όμως, ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑ «ΑΓΑΠΑΤΕ» έρχεστε ΣΕ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΑΓΑΠΩ, να αποφασίσω για αυτά!»

Μέσα από τη δικαστική εμπειρία, παρατηρείται, ότι οι πιο μεγάλες εμπάθειες αναπτύσσονται σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου παρά στις λοιπές αστικές υποθέσεις. Και όμως, θα περίμενε κανείς, ειδικά στις οικογενειακές υποθέσεις να υπάρχει ηρεμία, σύνεση και συγκαταβατικότητα για πολλούς λόγους: είναι σχέσεις που διατηρούνται για πάντα, ακόμη και μετά από διαζύγιο αν υπάρχουν τέκνα, είναι σχέσεις που πρέπει να βοηθούν τα τέκνα να αναπτύσσουν ομαλά την προσωπικότητά τους, είναι σχέσεις που κάποτε είχαν εμπλουτιστεί με απέραντο έρωτα και αγάπη!

Και όμως, ακριβώς λόγω των μεγάλων συναισθημάτων που κάποτε υπήρξαν, όλα μετατρέπονται σε μίσος, εμπάθεια, εκδίκηση και άλλα αρνητικά και ακραία συναισθήματα, που τελικός αποδέκτης είναι πάντα τα παιδιά!

Ο εγωισμός των γονέων είναι αυτός που τους τυφλώνει και δε βλέπουν πόσο κακό κάνουν στα παιδιά τους, που λένε ότι αγαπάνε όσο τίποτα, αλλά και στους ίδιους, είτε υπάρχουν απόγονοι είτε όχι.

Η πρακτική της Οικογενειακής Διαμεσολάβησης, εφαρμόζεται απόλυτα σχεδόν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και στην Αμερική. Στόχος της είναι να μπορέσει να επανεκκινήσει τις βαλτωμένες σχέσεις των πρώην ή εν διαστάσει συζύγων. Μέσα από μία διαρθρωμένη διαδικασία και με τη βοήθεια και συμπαράσταση του Διαμεσολαβητή, που έχει καταρτισθεί ειδικά και μετεκπαιδευτεί για τις ικανότητες χειρισμού τέτοιου είδους υποθέσεων, τα πρώην μέλη μίας οικογένειας προσπαθούν από κοινού, να εντοπίσουν τα πραγματικά αίτια της ακραίας συμπεριφοράς τους και να τα αντιμετωπίσουν.

Ο λόγος αυτής της διαδικασίας, είναι να μπορέσουν οι σχέσεις των άλλοτε συζύγων και ίσως γονέων, να μπορέσει να φθάσει σε τέτοιο σημείο, μέσα από μία κοινά αποδεκτή λύση και απόφαση, ώστε να μην υπάρχουν σκιές και να μπορούν να αφοσιωθούν στο έργο τους του να μεγαλώνουν υγιή παιδιά ή αν δεν υπάρχουν τέκνα από το γάμο, να μπορέσουν να συνεχίσουν να διάγουν το βίο τους.

Μία δικαστική διαμάχη, μετά από ένα χωρισμό ή μία διάσταση, γεννά πολλά προβλήματα λόγω των δικαστηρίων που άρχονται. Δικαστήρια για διαζύγιο, είτε είναι συναινετικό, είτε κατ’ αντιδικία, είτε για διετή διάσταση, δικαστήρια για διατροφή, για επικοινωνία, για μετοίκηση, για κάθε θέμα ακόμη και για τα πιο επουσιώδη όπως αυτό της ονοματοδοσίας αβάπτιστου τέκνου, είναι μόνο λίγα από αυτά που ακολουθούν την λήξη μίας κοινής ζωής δύο άλλοτε πολύ ερωτευμένων ανθρώπων.

Αντί να αφοσιωθούν με το μεγαλειώδες έργο να μεγαλώνουν σωστά τα τέκνα τους ή αν δεν υπάρχουν τέκνα να συνεχίζουν όπως επιθυμούν τη ζωή τους, οι άλλοτε σύζυγοι χάνουν πάρα πολύ χρόνο και μεγάλα ποσά – που συνήθως δεν έχουν και για αυτό εξαθλιώνονται σε κάποιες περιστάσεις – σε δικαστήρια για κάθε λόγο που πραγματικά και τελικά δεν αξίζει το κόπο.
Σε αμέτρητες υποθέσεις, που οδηγήθηκαν σε κάθε είδους δικαστική διαμάχη μετά από το διαζύγιο, μετά από το πολύ 5-6 έτη διαμάχης, οι αντίδικοι/ άλλοτε σύζυγοι διαπίστωσαν το ίδιο ακριβώς πόρισμα : Δεν υπήρχε τελικά λόγος για τέτοια εμπάθεια και τέτοια διαδικασία. Ο χρόνος πήρε όλες τις μηδαμινής αξίας πληγές και μπόρεσαν όλοι και συνέχισαν τη ζωή τους, έχοντας χάσει πολλά χρόνια και πολλά χρήματα που θα μπορούσαν να διαθέσουν για να περάσουν πολύ όμορφα, είτε ταξιδεύοντας είτε σπαταλώντας τα για τα παιδιά τους που τόσο αγαπούν!

Η Οικογενειακή Διαμεσολάβηση, αν επιλεχθεί και από τους δύο συζύγους συνειδητά, εγγυάται να λύσει όλα τα προβλήματα και θέματα που έχουν οι σύζυγοι, ακόμη και τα πιο ασήμαντα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μέσα από κοινές και ιδιωτικές συνεδρίες, που μπορεί να διαρκέσουν μόλις μία μέρα, σε κάποιες περιπτώσεις, οι άλλοτε σύζυγοι θα μπορέσουν να βρουν λύσεις ακόμη και τις πιο πρωτότυπες και θα μπορέσουν να αναοικοδομήσουν τις καταστραμμένες σχέσεις τους. Θα ανακτήσουν, μέσα από τη διαδικασία, το σεβασμό ο ένας στον άλλο, και θα σώσουν τον εαυτό τους από διαδικασίες εξόντωσης, άγχους, θλίψης που θα τους πρόσφερε η προσφυγή τους στα Δικαστήρια.

Το μόνο ζήτημα που δεν μπορεί να επιλυθεί με την οικογενειακή Διαμεσολάβηση είναι το ίδιο το διαζύγιο, το όποιο πρέπει να εκδοθεί από τα αρμόδια Δικαστήρια της Ελλάδος. Όλα τα άλλα θέματα, όπως η διατροφή τέκνων/συζύγων, η επικοινωνία και εν γένει οι σχέσεις γονέων και τέκνων, θέματα μετοίκησης και αξίωση όσων έχουν αποκτηθεί μέσα σε γάμο, θέματα ονοματοδοσίας αβάπτιστου τέκνου, και όσα άλλα ταλαιπωρούσαν μέχρι τώρα τους αντιδίκους στα δικαστήρια, μπορούν να τα επιλύσουν ήρεμα και ειρηνικά, υπό τη σκέπη του Διαμεσολαβητή που θα διευκολύνει τη διαδικασία.

Το κόστος είναι ελάχιστο μπροστά σε αυτό που θα δαπανηθεί όλα τα χρόνια του διασυρμού στα ελληνικά Δικαστήρια. Για την ακρίβεια δε συγκρίνεται το ποσό που θα δαπανηθεί πάνω από 5 χρόνια σε παραστάσεις, αγωγές, μηνύσεις, επιδόσεις, έξοδα δίκης, έξοδα δικηγόρου, με αυτό που απαιτείται για την Οικογενειακή Διαμεσολάβηση που μπορεί να διαρκέσει ακόμη και μία μέρα και αφορά στην αμοιβή του Διαμεσολαβητή και αυτή του Δικηγόρου του κάθε μέρους. Η διαφορά είναι όχι μόνο αισθητή αλλά και ιλιγγιώδης!

Οι αποφάσεις που θα προκύψουν από την Οικογενειακή Διαμεσολάβηση, δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν το κύρος των αποφάσεων των Δικαστηρίων, καθώς μπορούν να αποτελέσουν τίτλο εκτελεστό ακριβώς όπως και μία Δικαστική Απόφαση.

Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μην προτιμηθεί η διαδικασία της Οικογενειακής Διαμεσολάβησης σε σχέση με την εξοντωτική διαδικασία των πολλαπλών και μακροχρόνιων δικαστικών αγώνων. Αντί της καταφυγής στις δικαστικές αίθουσες, όπου θα ακουστούν γεγονότα που προσβάλλουν τα αντίδικα μέρη, αντί χάσιμο χρόνων ολόκληρων με αναβολές, εφέσεις και πολλές δικαστικές διαμάχες, υπάρχει η αξιοπρεπής λύση της Οικογενειακής Διαμεσολάβησης.

Ο χώρος επιλέγεται από το Διαμεσολαβητή και πάντα είναι μία αίθουσα με όλες τις ανέσεις για τους συμμετέχοντες στη διαδικασία. Τα μέρη απλά πρέπει να επιλέξουν το Διαμεσολαβητή που εμπιστεύονται από κοινού, αναζητώντας τον στη σελίδα στο διαδίκτυο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ψάχνοντας να βρουν όχι μόνο διαμεσολαβητή διαπιστευμένο, αλλά έχων παρακολουθήσει την ειδική μετεκπαίδευση για την Οικογενειακή Διαμεσολάβηση.

Το μόνο που πρέπει να σκεφτούν οι άλλοτε σύζυγοι, είναι ότι επιβάλλεται, για το καλό των ιδίων αλλά και των τέκνων τους, να αφήσουν στην άκρη τους εγωισμούς και τις εμπάθειές τους και να λύσουν όσα προβλήματα τους απασχολούν και μία άμεση, οικονομική και γρήγορη λύση με απόλυτο κύρος και εκτελεστότητα, όπως αυτή που παρέχεται με την Οικογενειακή Διαμεσολάβηση, η οποία όμως δε συγκρίνεται ως προς τη διαδικασία και τα αποτελέσματα με τους εξοντωτικούς δικαστικούς αγώνες. Δεν υπάρχει λόγος να αφήνουμε τις τύχες μας και των παιδιών μας σε κάποιο Δικαστή που δεν μας γνωρίζει και δεν αγαπά περισσότερο από μας τα δικά μας παιδιά!

Όλγα Ν. Τσιπτσέ 

Δικηγόρος παρ’ Εφέταις – Διαμεσολαβήτρια αστικών/εμπορικών/οικογενειακών υποθέσεων και ηλεκτρονικής διαμεσολάβησης

 

Πρώτη Δημοσίευση: 27/6/2016 στην ενημερωτική ιστοσελίδα http://vimapress.gr

http://vimapress.gr/society/19235otanoioikogeneiakesdiamaxes

 

*Κάθε Δευτέρα η Όλγα Ν. Τσιπτσέ αρθρογραφεί στο www.vimapress.gr για το θεσμό της Διαμεσολάβησης.