Η πιο πρόσφατη εξέλιξη στην διαδρομή των εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης διαφορών προτείνει τη χρήση των δύο βασικών μεθόδων της διαιτησίας και της διαμεσολάβησης συνδυαστικά και με όποια σειρά προκριθεί από τους ενδιαφερόμενους.
Ο συνδυασμός διαμεσολάβησης και διαιτησίας, από το ίδιο ουδέτερο άτομο, αν και ακούγεται πολύ σύγχρονη και ανατρεπτική μέθοδος, έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα και στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων.
Η διαμεσολάβηση αποκαλύπτει τα υποκείμενα συμφέροντα των διαδίκων και τους επιτρέπει να δημιουργήσουν τη δική τους λύση. Η διαιτησία καθορίζει τα νομικά ζητήματα, αλλά μπορεί να αφήσει τα συμφέροντα αυτά άλυτα. Ο συνδυασμός των δύο διαδικασιών μπορεί να δώσει οριστικό τέλος στη διαφορά, να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα, να επιτύχει δημιουργικές λύσεις και να διατηρήσει ή να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις.
Στην Ευρώπη βέβαια που οι χώρες είναι γαντζωμένες στο γραπτό δίκαιο, ακόμη παλεύουμε να περάσουμε στην καθημερινότητα μας την απλή διαμεσολάβηση. Όμως σε χώρες με μικρότερη παράδοση και σύστημα πιο ανοικτό σε νεωτερισμούς όπως η Αυστραλία, το Χονγκ Κονγκ και η Σιγκαπούρη η νομοθεσία επιτρέπει στους διαιτητές να χρησιμοποιούν και διαμεσολαβητικές μεθόδους στην ίδια διένεξη και, μόνο εφόσον η διαμεσολάβηση είναι ανεπιτυχής, να επιληφθούν με διαιτησία. Και φυσικά όλο αυτό με την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση των εμπλεκομένων μερών. Είναι ένα σύστημα αρκετά περίπλοκο που νομοθετικά έχει σχεδιαστεί σε κάθε λεπτομέρεια.
Είναι πρόωρο να θεωρήσουμε ότι μια τέτοια προσέγγιση είναι πιο αποτελεσματική για τους εμπλεκόμενους. Έχει όμως και αυτή τη δυναμική της και αξίζει μια δεύτερη ματιά ιδιαίτερα όταν αναφέρεται σε πολύπλοκες υποθέσεις οικονομικής φύσης.
Πηγή: http://whoswholegal.com/news/features/article/33249/hybrids-inadmissibility/
Αφροδίτη Α. Μπλέτα
Δικηγόρος παρΆρείω Πάγω, European Patent Attorney
Διαπ/μένη Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ και CEDR
Γενική Γραμματέας της Ελληνικής Ένωσης Διαμεσολαβητών
