Όσοι έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποιου είδους Διαμεσολάβηση, μπορούν να διακρίνουν τα 6 βασικά βήματα της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης. Η σωστή κλιμάκωση και το σωστό πέρασμα από το ένα βήμα στο άλλο είναι το «μυστικό» της επιτυχίας της διαδικασίας.

Τα έξι αυτά βήματα μπορούν να λάβουν τίτλους και αναλύονται ως εξής:

Α) Εισαγωγικές παρατηρήσεις:

Ο Διαμεσολαβητής και τα δύο μέρη παρόντα θα ξεκινήσουν τον εισαγωγικό τους λόγο. Σκοπός αυτής της συνάντησης είναι να νιώσουν τα μέρη οικεία και ασφαλή και να εκφράσουν για πρώτη φορά ευθέως τις σκέψεις τους. Οι περισσότεροι Διαμεσολαβητές θα ζητήσουν, να μην είναι τα παιδιά παρόντα, σε περίπτωση πχ οικογενειακών διαφορών. Ο Διαμεσολαβητής με τον λόγο του, περιγράφει τους ρόλους των συμμετεχόντων και καταδεικνύει την ουδετερότητα του και την εμπιστευτικότητα της διαδικασίας. Στη συνέχεια, ο Διαμεσολαβητής θα καθορίσει το χρονικό πλαίσιο για τη διαδικασία, τους βασικούς κανόνες για τη Διαμεσολάβηση, ώστε η διαδικασία να κυλήσει ομαλά. Ο Διαμεσολαβητής θα δώσει σε κάθε μέρος ίση ευκαιρία να εκφραστεί τόσο ο ίδιος όσο και ο δικηγόρος του.

Β) Δήλωση του προβλήματος από το κάθε μέρος:

Μετά την εισαγωγική δήλωση, ο Διαμεσολαβητής θα δώσει σε κάθε πλευρά την ευκαιρία να πει την ιστορία του αδιάκοπα. Τις περισσότερες φορές, το άτομο που ζητά Διαμεσολάβηση θα μιλήσει πρώτο. Η δήλωση δίνει στα μέρη τη δυνατότητα να θέσουν τα ζητήματα που διεκδικούν και να δώσουν στον Διαμεσολαβητή περισσότερες πληροφορίες. Εάν υπάρχουν παρόντες δικηγόροι, ο Διαμεσολαβητής θα τους ζητήσει να κάνουν επίσης δήλωση.

Γ) Συλλογή πληροφοριών:

Ο Διαμεσολαβητής ρωτά αρχικά τα μέρη με ανοικτού τύπου ερωτήσεις και συνοψίζει συχνά για να ακούσουν τα μέρη αυτό που λένε και να βεβαιωθεί ο Διαμεσολαβητής ότι έχει καταλάβει αυτό που ακούει. Η τακτική αυτή βοηθά στη δημιουργία σχέσεων μεταξύ Διαμεσολαβητή και μερών.

Δ) Προσδιορισμός των προβλημάτων:

Ο Διαμεσολαβητής προσπαθεί να βρει κοινούς στόχους μεταξύ των μερών και υπολογίσει ποια ζητήματα πρόκειται να είναι σε θέση να τακτοποιηθούν ή ποια έχουν προτεραιότητα.

Ε) Διαπραγμάτευση και δημιουργία εναλλακτικών λύσεων και ΣΤ) Επίτευξη συμφωνίας:

Οι μέθοδοι για την ανάπτυξη επιλογών μπορεί να περιλαμβάνουν τη δημιουργία ομάδας συζήτησης ή υποομάδες. Όπου χρειαστεί ο Διαμεσολαβητής υποβάλλει πρόταση στο τραπέζι τα μέρη μπορούν να τη τροποποιήσουν και αυτός ο καταιγισμός μπορεί να δημιουργήσει την πραγματική πρόταση επίλυσης διαφοράς.

Μόλις οι συμμετέχοντες ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, ο Διαμεσολαβητής θα υποβάλει τα μέρη σε προβληματισμό για τη διερεύνηση πιθανών λύσεων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια τελική συμφωνία, η οποία μπορεί να εμπεριέχει τη σύγκρουση.

Ο Διαμεσολαβητής μπορεί να θεωρήσει απαραίτητη τη διεξαγωγή εμπιστευτικών ιδιωτικών συνεδριάσεων με τα μέρη, προκειμένου να προωθήσει τις διαπραγματεύσεις.

Ο στόχος της συνεδρίας είναι να βρεθεί κοινή βάση και να δημιουργηθούν πιθανές λύσεις του προβλήματος. Γιατί ο στόχος της Διαμεσολάβησης δεν είναι η αναζήτηση της αλήθειας αλλά η εξεύρεση τρόπου επίλυσης του προβλήματος.

Πηγή: Jessica A. Stepp

Όλγα Ν. Τσιπτσέ
Δικηγόρος – Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ- GDPR expert/DPOexec.