Ο όρος «Ιατρική Διαμεσολάβηση», χρησιμοποιείται σε χώρες, όπως η Αγγλία και οι Η.Π.Α, και αναφέρεται στην εξωδικαστική επίλυση διαφορών, οι οποίες προκύπτουν ιδίως μεταξύ ασθενών και ιατρών ή νοσοκομείων και ασθενών ή νοσοκομείων και επαγγελματιών υγείας ή ιατρών μεταξύ τους κλπ. Οι ιατρικές αυτές διαφορές, στις οποίες ενδείκνυται η υπαγωγή τους στη Διαμεσολάβηση, είναι οι περιπτώσεις «ιατρικού σφάλματος» ή «ιατρικής αμέλειας», περιπτώσεις δηλαδή όπως αυτές της εσφαλμένης διάγνωσης, ελλιπούς ενημέρωσης ασθενούς για τυχόν επιπλοκές και κινδύνους της εκάστοτε ιατρικής πράξης, επιλογής μη ενδεδειγμένης θεραπείας κ.ά.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί, ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτού του τρόπου εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών είναι το απόρρητο της διαδικασίας. Ειδικά σε περιπτώσεις «ιατρικής αμέλειας», όπου ο μεν γιατρός επιθυμεί τη λιγότερη δυνατή δημοσιοποίηση του ζητήματος, ώστε να μην υπάρξει σπίλωση της φήμης του, γεγονός που δύναται να θέσει σε κίνδυνο την επαγγελματική του ζωή και την εν γένει προσωπικότητα του, ο δε ασθενής ευλόγως δεν επιθυμεί επίσης τη δημοσιοποίηση του προβλήματος υγείας του.
Ενόψει του γεγονότος δε, ότι το διαδίκτυο είναι το πιο εξελιγμένο και άμεσο τεχνολογικό μέσο αμφίδρομης μαζικής επικοινωνίας, ποινικά αδικήματα, όπως η συκοφαντική και απλή δυσφήμηση, αποκτούν διαφορετική διάσταση και ενδεχομένως περισσότερη βαρύτητα, όταν συμβαίνουν μέσω του διαδικτύου. Επί παραδείγματι, αναρτώμενα στο διαδίκτυο σχόλια τρίτων σε ιστολόγια που διαχειρίζονται άλλοι μπορούν να προκαλέσουν προσβολή της τιμής και της προσωπικότητας κάποιου. Οι διατάξεις δε περί αδικημάτων τελούμενων δια του τύπου, εφαρμόζονται αναλόγως και επί προσβολών της προσωπικότητας, οι οποίες μπορούν να συντελεστούν και μέσω ιστοσελίδων κλπ. και όχι μόνον μέσω εφημερίδων, περιοδικών κ.α. Σε όλες αυτές τις ως άνω περιπτώσεις, εφαρμογή έχει το άρθρο 681Δ ΚΠολΔ, εφόσον ασκηθεί αγωγή, η οποία βεβαίως συνδέεται με συγκεκριμένο κόστος, αλλά κυρίως σημαντική δαπάνη χρόνου και δημοσιοποίηση της διαφοράς, τον έλεγχο της οποίας δεν έχουν τα μέρη, καθώς και αβεβαιότητα σε σχέση με την έκβαση και το αποτέλεσμα της δίκης.
Στη νομολογία των Ελληνικών δικαστηρίων υπάρχει σημαντικός αριθμός αποφάσεων σε σχέση με τις ως άνω διαφορές και σε όλες αυτές τις υποθέσεις που κατέληξαν ενώπιον των δικαστηρίων, κοινός παρονομαστής είναι η μεγάλη καθυστέρηση και διάρκεια της διαδικασίας, από τον χρόνο που συνέβη το επίδικο γεγονός, λ.χ. το δυσφημιστικό μέσω διαδικτύου, έως την έκδοση της απόφασης για την (όποια) αποκατάσταση αυτού. Η εν λόγω καθυστέρηση και η συμπορευόμενη με αυτή οικονομική επιβάρυνση, μπορούν να αποφευχθούν και εν προκειμένω, αν τα μέρη επιλέξουν να επιλύσουν την αστική αυτή διαφορά τους εξωδικαστικά, μέσω Διαμεσολάβησης.
Οι διαφορές από δυσφημιστικές διαδόσεις σε βάρος ιατρών στο διαδίκτυο, όπως λ.χ. σε ιστοσελίδα, απαιτούν επίλυση με τρόπο άμεσο, ταχύ και κυρίως εμπιστευτικό, ώστε να διαφυλάσσεται έγκαιρα η αποτροπή περαιτέρω δυσφήμησης και προσβολής της προσωπικότητας του θιγόμενου και η αποκατάσταση του τελευταίου. Η δικαστική διαδικασία κρίνεται απρόσφορη προς τούτο, ενώ η εξωδικαστική επίλυση μέσω Διαμεσολάβησης, κατάλληλη και προτιμητέα.
Πηγή: Άννα Εμ. Πλεύρη – Δικηγόρος Ελλάδος/Κύπρου, Δ.Ν., Λέκτορας Ιδιωτικού Δικαίου και ADR Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ/ΥΔΔΤΚ και Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών (Παρέμβαση στο 1ο Διεθνές Συνέδριο: «ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟ & ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2017)
Όλγα Ν. Τσιπτσέ,
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Δ.Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ, GDPRspec./DPOexec.
