2009: O Victor Washington ήταν τεχνικός ασφαλείας Αφροαμερικανικής προέλευσης σε καφετέρια της γνωστής αλυσίδας Starbucks στην πόλη Seattle των Η.Π.Α. και εργαζόταν σε αυτή για δύο έτη, από το 2006 έως το 2008. Μετά την ολοκλήρωση της εργασίας του, τον Ιούλιο του 2008, στράφηκε με αγωγή κατά της πρώην εργοδότριάς του εταιρίας και ζήτησε να αποζημιωθεί για την ηθική βλάβη που είχε υποστεί από επανειλημμένη  ρατσιστική σε βάρος του συμπεριφορά στο χώρο εργασίας του, στην οποία προέβαιναν άλλοι εργαζόμενοι της αλυσίδας.

Ειδικότερα, ο κ.Washington επικαλέστηκε περισσότερα περιστατικά, κατά τα οποία άλλοι συνάδελφοί του στο κατάστημα των Starbucks του μιλούσαν προσβλητικά, με ρατσιστικά υπονοούμενα και με σχόλια όπως ότι ήταν κατάλληλος μόνο για να «να μεταφέρει τις ομπρέλες» των συναδέλφων του ή να τους «δένει τα κορδόνια των παπουτσιών τους». Παρά το γεγονός ότι ο ενάγων είχε καταγγείλει αυτή τη συμπεριφορά στον προϊστάμενό του και στο Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού των Starbucks, υποστήριζε στην αγωγή του ότι δεν είχαν επιληφθεί του προβλήματός του και ότι, αντιθέτως, κατέληξε να του επιβληθούν από τον προϊστάμενό του πρόσθετα άχαρα καθήκοντα που έμοιαζαν να αποτελούν τιμωρία για τη διαμαρτυρία του.

Στο στάδιο της εκκρεμοδικίας τα μέρη συμφώνησαν να συμμετάσχουν σε Διαμεσολάβηση, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2009 και ήταν επιτυχής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της συμφωνίας των μερών επίλυσης της διαφοράς τους, τα οποία έγιναν γνωστά με τη θέλησή τους, η εταιρία, αν και δήλωσε ότι «είχε προβεί σε εσωτερική έρευνα και δεν είχε διαπιστώσει ότι οι ισχυρισμοί του Washington αλήθευαν», αποδέχτηκε να του καταβάλει ποσό 120.000 δολαρίων Η.Π.Α.. Αμφότερα τα μέρη δήλωσαν ότι ήθελαν να κλείσει η αντιδικία τους με τρόπο εμπιστευτικό, σύντομο και αμοιβαία ικανοποιητικό. Με το ποσό που έλαβε ο εργαζόμενος κάλυψε τη συμμετοχή του στην αμοιβή του Διαμεσολαβητή, το κόστος της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης, την αμοιβή των δικηγόρων του και εισέπραξε μέρος του ποσού που είχε διεκδικήσει με την αγωγή του.

Σε αυτή την υπόθεση υπήρξε και συνέχεια: όπως συμβαίνει μερικές φορές μετά την ολοκλήρωση μίας επιτυχούς Διαμεσολάβησης, ο εργαζόμενος επανήλθε με μεταγενέστερα σχόλια στον Τύπο, δηλώνοντας μετανιωμένος και ότι «έπρεπε να είχε επιδιώξει ένα μεγαλύτερο ποσό αποζημίωσης από την εταιρία» χωρίς, ωστόσο να προβεί σε τυχόν νέες ενέργειες. Αυτή η περίπτωση δεν προβάλει μόνο την εμπιστευτικότητα, τη συντομία και τη συνδιαμόρφωση της επίλυσης της διαφοράς από τα μέρη της συμφωνίας, που αποτελούν γνωστά προτερήματα της Διαμεσολάβησης, αλλά και τη δεσμευτικότητα της τελικής λύσης για τα μέρη.

Η συμφωνία επίλυσης της διαφοράς που επιτυγχάνεται μέσω της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησης των μερών και της νομικής συμβουλής του δικηγόρου της επιλογής τους, ο οποίος τα συνοδεύει στη Διαμεσολάβηση, παρίσταται σε αυτή μαζί τους και συμβάλλει σε όλα τα στάδια της. Για το λόγο αυτό, χαίρει διεθνώς πολύ υψηλών στατιστικών στοιχείων ικανοποίησης των συμμετεχόντων σε αυτή και – πλην σπανίων εξαιρέσεων – πολύ υψηλών ποσοστών εκούσιας συμμόρφωσης στις λύσεις που συνδιαμόρφωσαν τα μέρη της διαφοράς για τη διένεξη τους.

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://blog.seattletimes.nwsource.com/coffee/2009/06/23/starbucks_pays_120000_to_settl.html

Σπύρος Αντωνέλος

Δικηγόρος, Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής

Εκπαιδευτής στη Διαμεσολάβηση Διαμεσολαβητών και Δικηγόρων

Συγγραφέας