Μία πολύ σημαντική κατηγορία υποθέσεων, που φτάνει στα δικαστήρια όλων των χωρών σήμερα, είναι τα τροχαία ατυχήματα. Σε αυτά πολλές φορές υπάρχουν, δυστυχώς, θύματα, σοβαρές βλάβες στην υγεία των εμπλεκομένων ή στην καλύτερη περίπτωση μόνο υλικές ζημίες. Το σίγουρο είναι ότι η επίλυση των υποθέσεων αυτών καταλήγουν σε ιδιαίτερα υψηλές αποζημιώσεις, ενώ συνήθως οι δικαστικοί αγώνες είναι μακροχρόνιοι. Η μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία των μερών και των συγγενών αυτών είναι δεδομένη, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν σοβαροί τραυματισμοί ή θάνατος. Επιπλέον, επειδή οι αποζημιώσεις, που ζητούνται, είναι υψηλές, επιβαρύνονται πολλές φορές με τα ανάλογα – δυσβάστακτα για τους περισσότερους – δικαστικά έξοδα. Από την άλλη πλευρά, οι ασφαλιστικές εταιρίες δαπανούν τεράστια ποσά σε δικαστικά έξοδα, δεδομένου ότι τέτοιου είδους υποθέσεις προκύπτουν καθημερινά με τις ίδιες ως διαδίκους, ενώ επιδικάζονται σε βάρος τους πολύ υψηλά ποσά ως αποζημιώσεις. Παράλληλα, αυτός που προκάλεσε το ατύχημα εμπλέκεται κι ο ίδιος σε μία ιδιαίτερα ψυχοφθόρα και γι’ αυτόν δικαστική διαμάχη, ενώ, τέλος, ο δικαστής καλείται συνήθως να κατανοήσει τεχνικούς όρους (στις περιπτώσεις που στο ατύχημα έχουν συντελέσει και μηχανικές βλάβες), τους οποίους συνήθως αγνοεί. Η δε ασφαλιστική εταιρία που θα κληθεί να καλύψει τη ζημία, έχει κάθε όφελος να διευθετήσει την υπόθεση άμεσα, προκειμένου να μην επιβαρυνθεί με τόκους υπερημερίας.
Επειδή, λοιπόν, στην πράξη υπάρχει μία διάχυτη δυσαρέσκεια από όλες τις πλευρές, που παίρνουν μέρος σε αυτού του είδους τις υποθέσεις και οι αποφάσεις, στις οποίες καταλήγουν τα δικαστήρια, δεν ικανοποιούν στις περισσότερες των περιπτώσεων, ολοένα αυξάνονται αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Διαμεσολάβηση θα πρέπει να καθιερωθεί στις υποθέσεις των τροχαίων ατυχημάτων. Αφενός μεν, γιατί η ταχύτητα, που προσφέρει μειώνει την ψυχολογική πίεση των μερών, αφού η υπόθεση επιλύεται και ολοκληρώνεται σε μερικές μέρες, αφετέρου δε, γιατί η Διαμεσολάβηση από τη φύση της, για να καταλήξει σε συμβιβασμό θα πρέπει να θεωρείται από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές συμφέρουσα. Παράλληλα, τα διαδικαστικά έξοδα για τα μέρη είναι πολύ χαμηλότερα σε σχέση με τη δικαστική διαμάχη. Ας μην ξεχνάμε, τέλος, ότι τα μέρη δεν χάνουν το δικαίωμά τους να προσφύγουν δικαστικά στην περίπτωση, που η Διαμεσολάβηση αποτύχει. Όμως, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, δεδομένων των προβλημάτων, με τα οποία θα έρθουν ακολουθώντας την δικαστική οδό.
Για περισσότερες πληροφορίες:
http://accident-law.freeadvice.com/accidentlaw/auto/mediation_different_from_court.htm#ixzz4OeRuYDU3
Δρ. Δημήτρης Θεοχάρης
Δικηγόρος, L.L.M. (London), Δ.Ν.
Διαμεσολαβητής, Εκπαιδευτής διαμεσολαβητών
Επιστημονικός Συνεργάτης Ε.Κ.Π.Α. (e-learning)
