Στον απόηχο της ψηφοφορίας για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε. υπάρχουν πολλά πράγματα να σκεφτεί κανείς και πολλά να διαπραγματευτεί. Επί του παρόντος, εντός της Ε.Ε., υπάρχει μια σειρά μηχανισμών για την υποστήριξη της διασυνοριακής Διαμεσολάβησης και την αναγνώριση και εκτέλεση των συμφωνιών διακανονισμού αυτής. Περιλαμβάνονται μηχανισμοί που σχετίζονται με την οδηγία της Ε.Ε. για τη Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, τον κανονισμό Ρώμη Ι και τον κανονισμό Βρυξέλλες Ι. Όπως κι άλλα κράτη-μέλη, η Μεγάλη Βρετανία έχει επικυρώσει τα σχετικά κείμενα, ωστόσο το ζητούμενο είναι τι θα συμβεί μετά από ένα Brexit.
Ο κανονισμός Ρώμη Ι έχει ως στόχο να δημιουργήσει ένα εναρμονισμένο, αν όχι ενιαίο, σύστημα επιλογής δικαίου περί των συμβάσεων εντός της Ε.Ε.. Σε γενικές γραμμές, ο συγκεκριμένος κανονισμός είναι πιθανό να διαδραματίσει ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής Διαμεσολάβησης, στο βαθμό που:
– Τα Δικαστήρια λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την αναγνώριση και την εκτέλεση των ρητρών της Διαμεσολάβησης, των συμφωνιών για Διαμεσολάβηση και των συμφωνιών διακανονισμού στις διάφορες συμβατικές μορφές τους
– Διαμεσολαβητικές συμφωνίες διακανονισμού λαμβάνουν τη μορφή μιας δικαστικής διαταγής, μιας δικαστικής συναινετικής απόφασης ή μιας δικαστική απόφασης
– Τα Δικαστήρια λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με άλλες πτυχές της Διαμεσολάβησης, όπως η εμπιστευτικότητα και το παραδεκτό των αποδείξεων στη Διαμεσολάβηση.
Σε περίπτωση, λοιπόν, απουσίας επιλογής δικαίου από τα μέρη, ο κανονισμός Ρώμη Ι καθιερώνει κανόνες για την επίλυση αυτού του ζητήματος και παρέχει ασφάλεια δικαίου στους Ευρωπαίους πολίτες που επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τη Διαμεσολάβηση. Εάν η Βρετανία αποφασίσει να βγει από την Ε.Ε., τότε θα σταματήσει να καλύπτεται από τον σχετικό κανονισμό, εκτός κι αν θέλει να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για την επανένταξή της στην ομπρέλα προστασίας του κανονισμού.
Εφόσον, λοιπόν, η Βρετανία αποφασίσει να βγει εκτός Ευρώπης, οι μηχανισμοί αυτοί δεν θα είναι διαθέσιμοι σε σχέση με την εκτέλεση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό σημαίνει έλλειψη ομοιομορφίας και μεγαλύτερη αβεβαιότητα για διαδίκους και δικηγόρους. Δεδομένου ότι οι ρήτρες Διαμεσολάβησης που γράφονται σήμερα εστιάζουν στη διαχείριση των διαφορών στο μέλλον, είναι προφανές ότι το BREXIT μπορεί να προκαλέσει δυσμενή αποτελέσματα, ιδίως για τους Βρετανούς υπηκόους, και στον τομέα της Διαμεσολάβησης.
Πηγή: http://kluwermediationblog.com/2016/07/18/brexit-and-london-as-a-mediation-venue/
Δρ. Δημήτρης Θεοχάρης
Δικηγόρος, L.L.M.
Διαμεσολαβητής, Εκπαιδευτής διαμεσολαβητών
Επιστημονικός Συνεργάτης Ε.Κ.Π.Α. (e-learning)
