«…Ήμασταν σε διάσταση εδώ και τρία χρόνια. Η αντιδικία ήταν σφοδρή. Είχαν δικαστεί ασφαλιστικά μέτρα, είχαν ήδη εκδοθεί κάποιες αποφάσεις και εκκρεμούσαν αγωγή για επιμέλεια και διατροφή, για επικοινωνία, μία αγωγή διαζυγίου από εμένα, μία αγωγή διαζυγίου από την σύζυγο και αρκετές μηνύσεις…
Κάπου, τότε, άκουσα τη λέξη «διαμεσολάβηση» και αναζήτησα δικηγόρο που να γνωρίζει το θέμα… Θυμάμαι πως στην νέα δικηγόρο που μου σύστησαν δεν παρέδωσα έναν φάκελο, αλλά δύο τεράστιες σακούλες με χαρτιά…
Με τη νέα δικηγόρο μου κάναμε άμεσα πρόταση για διαμεσολάβηση, όμως δεν έγινε δεκτή. Πιθανόν η άλλη πλευρά να αγνοούσε τον θεσμό. Κάναμε πρόταση να πάμε σε συναινετικό διαζύγιο, ώστε να αποφύγουμε τουλάχιστον τις 3 αγωγές από αυτές που εκκρεμούσαν. Σ΄ αυτό τουλάχιστον, συμφωνήσαμε.
Η αγωγή για διατροφή όμως, εκδικάστηκε μέσα σε κλίμα έντασης και αλληλοκατηγοριών. Μιλούσαν οι μάρτυρες και οι δικηγόροι, αλλά εμένα δεν μου δόθηκε ο λόγος να πω τίποτε. Σε κάποιους μήνες το δικαστήριο με την απόφασή του μείωσε σημαντικά τη διατροφή που ήμουν υποχρεωμένος να καταβάλλω. Ήμουν, λοιπόν, κερδισμένος! Όμως αυτό δεν έλυνε τα προβλήματα… Ακολουθούσαν εφέσεις, αγωγές για τα περιουσιακά στοιχεία, νέες μηνύσεις…
Με τη δικηγόρο μου επαναφέραμε την πρόταση για διαμεσολάβηση. Κάποτε η σκέψη ωρίμασε και στην άλλη πλευρά. Επιλέξαμε διαμεσολαβήτρια κοινής αποδοχής, δεν ήταν δύσκολο να γίνει αυτό. Υπογράψαμε το «συμφωνητικό υπαγωγής» στη διαμεσολάβηση. Ορίσαμε ημερομηνία συνάντησης σε δύο εβδομάδες, ορίσαμε και τα θέματα που θέλαμε να ρυθμίσουμε: τη διατροφή και τα περιουσιακά αποκτήματα. Οι 6 ώρες που πρότεινε η δικηγόρος μου να έχουμε διαθέσιμες για τη διαμεσολάβηση για τα θέματα αυτά, μού φαινόταν πάρα πολλές… Πίστευα ότι μια-δυο ώρες αρκούσαν…
Σε λίγες μέρες οι Δικηγόροι έστειλαν στη διαμεσολαβήτρια από ένα συνοπτικό κείμενο με τις θέσεις της κάθε πλευράς και όποια έγγραφα θεωρούσαν σημαντικά.
Παράλληλα, με τη δικηγόρο μου κάναμε μια εντατική προετοιμασία πολλών ωρών για τη διαμεσολάβηση. Συζητήσαμε και καταγράψαμε τα ζητήματα που ενδιαφέρουν εμένα, αλλά και αυτά που ενδιαφέρουν την άλλη πλευρά, τις πιθανές λύσεις, τα πιθανά προβλήματα, το τί θα γίνει αν συνεχιστούν τα δικαστήρια, τον χρόνο, το κόστος… Σκεφτήκαμε και προβληματιστήκαμε πάνω σε όλα.
Την ημέρα της διαμεσολάβησης συναντηθήκαμε αρχικά όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι. Το κλίμα ήταν βαρύ και αμήχανο. Η διαμεσολαβήτρια μας εξήγησε τη διαδικασία, είπαμε δυο λόγια ο καθένας και στη συνέχεια μεταφερθήκαμε σε διαφορετικούς χώρους. Η δικηγόρος μου κι εγώ στον ένα χώρο, η πρώην σύζυγος και ο δικηγόρος της στον άλλο χώρο.
Η διαμεσολαβήτρια μιλούσε εναλλάξ με τη μια ομάδα και μετά με την άλλη ομάδα. Ό,τι της λέγαμε ήταν εμπιστευτικό. Μόνο όταν ρητά ζητούσαμε να ανακοινωθεί κάτι στην άλλη πλευρά, εκείνο μόνο μετέφερε.
Το 6ωρο πέρασε γρήγορα. Επιτέλους μας δόθηκε χρόνος να μιλήσουμε για όλα αυτά που μας απασχολούσαν (κάτι που δεν μπορεί να συμβεί στις δικαστικές αίθουσες). Λύση, όμως, δεν διαφαίνονταν. Έφτασε κάποια στιγμή που λέγαμε ότι δεν γίνεται τίποτε, θα χαλάσει, δεν πάει άλλο, αδιέξοδο… Η διαμεσολαβήτρια όμως συνέχιζε…
Εντέλει το βράδυ οι λύσεις βρέθηκαν. Βάζοντας και οι δύο πλευρές νερό στο κρασί μας, όχι με την έννοια του συμβιβασμού, του να “κόψουμε τη διαφορά στη μέση” αλλά επιλέγοντας αυτά που μπορούν να βοηθήσουν τον ένα χωρίς να εξαντλούν τον άλλο, είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
ΡΥΘΜΙΣΑΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ!!!
Η αμοιβή του διαμεσολαβητή ήταν 50 € την ώρα + ΦΠΑ για την κάθε πλευρά. Η αμοιβή του Δικηγόρου σαφέστατα μικρότερη από τα χρήματα που θα δαπανούσαμε αν συνεχίζαμε τα δικαστήρια. Μόνο το δικαστικό ένσημο που θα έπρεπε να πληρώσω στην Εφορία για να δικαστεί η αγωγή μου (ανεξαρτήτως του αν κέρδιζα ή έχανα τη δίκη) ήταν περίπου 2.500 €.
Αν άξιζε τον κόπο η διαμεσολάβηση; Αναμφισβήτητα ναι! Δεν ήταν εύκολη η διαδικασία των τόσων ωρών, δεν ήταν ψιλοκουβέντα. Όμως, απαλλαγήκαμε από την ψυχοφθόρα διαδικασία των δικαστηρίων. Σκέφτηκα και τα παιδιά μου. Πώς θα ένιωθαν μεγαλώνοντας αν διάβαζαν όσα λέγονται αναγκαστικά στα δικαστήρια και όσα καταθέτουν οι μάρτυρες…
Άραγε θα μπορούσαμε μόνοι με την σύζυγο να βρούμε λύση; Με τίποτε, σε καμία περίπτωση. Δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε ούτε για τα πιο απλά πράγματα…
Άραγε θα μπορούσαν οι δικηγόροι μας να βρουν λύσεις για μας; Ούτε κι αυτό μπορούσε να γίνει. Ο κάθε δικηγόρος οφείλει να υπεραμύνεται των συμφερόντων του πελάτη του. Στη διαμεσολάβηση, εμείς που μας αφορούσαν τα θέματα, ήμασταν εκεί, παρόντες. Μιλήσαμε, ακούσαμε, ακουστήκαμε, σκεφτήκαμε, οι δικηγόροι μας μάς βοήθησαν σημαντικά, αλλά εντέλει πήραμε εμείς οι ίδιοι αποφάσεις για εμάς και τα παιδιά μας. Δεν μας τις επέβαλε κανένας άλλος. Ο ρόλος του διαμεσολαβητή ήταν καταλυτικός. Χωρίς την παρουσία διαμεσολαβητή θα τρέχαμε για πολλά ακόμη χρόνια στα δικαστήρια.
Τί κέρδισα με τη διαμεσολάβηση; Τέλειωσα σε μία μέρα αυτά που θα με ταλαιπωρούσαν για πολλά ακόμη χρόνια. Ρυθμίστηκαν με τρόπο επίσημο και έγκυρο, με λιγότερα έξοδα, χωρίς την ψυχική φθορά της αντιδικίας, χωρίς αρνητικές συνέπειες στα παιδιά μου. Ανακουφίστηκαν και τα παιδιά μου, το είδα. Ήδη ξεκίνησε μια καινούργια μέρα για μένα… Και για όλους…
Χ.Κ. »
Αυτή είναι η προσωπική εμπειρία του κυρίου Χ.Κ. από τη διαμεσολάβηση. Μάς τη διηγήθηκε όπως ο ίδιος τη βίωσε, με το δικό του τρόπο. Απλά, ανεπιτήδευτα, ειλικρινά και από καρδιάς…
Ευγνωσία Ραφτοπούλου – Χατζηπρίμου
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω ΔΣΘ
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Συντονίστρια Πύλης Διαμεσολάβησης Ωραιοκάστρου
