Στις 10 Αυγούστου 2018 το ινδικό κοινοβούλιο ψήφισε τον νέο Νόμο περί Εμπορικών Δικαστηρίων, Τμήματος Εμπορικών Υποθέσεων και Τμήματος Εφέσεων επί Εμπορικών Υποθέσεων των Ανωτάτων Δικαστηρίων (Commercial Courts, Commercial Division and Commercial Appellate Division of High Courts

[Amendment] Bill, 2018). Με την παράγραφο 12Α του Νόμου θεσπίζεται υποχρεωτική Διαμεσολάβηση: πριν από την άσκηση της αγωγής ο ενάγων υποχρεούται να καταφύγει για την επίλυση της διαφοράς στη Διαμεσολάβηση σύμφωνα με τον Κανονισμό των Εμπορικών Δικαστηρίων (Υποχρεωτική Διαμεσολάβηση και Συμβιβασμός) 2018 (Commercial Courts [Pre-Institution Mediation and Settlement] Rules, 2018), εκτός εάν η υπόθεση αφορά επείγοντα προσωρινά μέτρα.

Μέχρι σήμερα, η προσφυγή στη Διαμεσολάβηση είναι περιορισμένη στην Ινδία, ιδίως στις εμπορικές διαφορές. Δεδομένου ότι οι εμπορικές διαφορές αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό μέρος των διαφορών στη χώρα, οι νομοθετικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις κρίθηκαν απαραίτητες για την προώθηση της εμπορικής Διαμεσολάβησης. Υπό το πρίσμα αυτό, η θέσπιση της υποχρεωτικής Διαμεσολάβησης πριν από τη προσφυγή στο δικαστήριο θα μπορούσε να προσφέρει την απαραίτητη ώθηση για την προώθηση της εμπορικής Διαμεσολάβησης, να ενισχύσει την αποδοχή της Διαμεσολάβησης ως βιώσιμου μηχανισμού επίλυσης διαφορών και να συμβάλει στην ταχύτερη επίλυση των εμπορικών διαφορών.

Ο Νόμος εισάγει το μοντέλο της «αποεπιλογής» (opt-out), το οποίο έχει ήδη σημειώσει επιτυχία σε χώρες όπως η Ιταλία και η Τουρκία, και πρόσφατα θεσπίσθηκε και στην Ελλάδα. Στο μοντέλο αυτό, τα μέρη υποχρεούνται να παρακολουθήσουν μια αρχική ενημερωτική συνεδρία με έναν Διαμεσολαβητή. Η συνεδρία αυτή τους παρέχει την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα για τη Διαμεσολάβηση και να λάβουν τεκμηριωμένη απόφαση σχετικά με το εάν θα επιχειρήσουν να επιλύσουν τη διαφορά τους με τη Διαμεσολάβηση ή θα προσφύγουν στο δικαστήριο. Ο προαιρετικός χαρακτήρας της διαδικασίας διατηρείται, καθώς τα μέρη δεν υποχρεούνται να ξεκινήσουν τη διαδικασία της Διαμεσολάβησης.

Η συμφωνία που απορρέει από τη Διαμεσολάβηση εξομοιούται με διαιτητική απόφαση και μπορεί, συνεπώς, να εκτελεστεί ως τέτοια.

Ο σχετικός Κανονισμός καθιερώνει το διευκολυντικό μοντέλο Διαμεσολάβησης, καθώς αναφέρεται ρητά στις αρχές της αυτοδιάθεσης και του προαιρετικού χαρακτήρα. Επιπλέον, τονίζεται ο εμπιστευτικός χαρακτήρας της Διαμεσολάβησης και η τήρηση ηθικών αξιών από τον Διαμεσολαβητή.

Η Διαμεσολάβηση πρέπει να ολοκληρωθεί εντός τριών μηνών από την ημερομηνία υποβολής της σχετικής αίτησης του ενάγοντος, και μπορεί να παραταθεί κατά δύο μήνες, εφόσον συμφωνήσουν τα μέρη.

Πηγή: http://mediationblog.kluwerarbitration.com/2018/09/01/mandatory-pre-institution-commercial-mediation-india-premature-step-right-direction/

Βασιλική Κουμπλή
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω – Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια