Η επιτυχής επίλυση της διαφοράς μεταξύ του Mark Zuckerberg, ιδρυτή του Facebook, και των  δίδυμων αδελφών Winklevoss έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών άρθρων και σχολίων, ειδικά μετά την κυκλοφορία της εμπνευσμένης από την εν λόγω διαφορά ταινίας με τίτλο «το Δίκτυο» (The Network), η οποία επικεντρώνεται στις σχέσεις, στους χαρακτήρες των δύο πλευρών και στη δημιουργία του Facebook. Από αμιγώς νομικής άποψης, πρόκειται, ωστόσο, για μία εμπορική διαφορά, η οποία επιλύθηκε επιτυχώς με Διαμεσολάβηση.

Η εν λόγω διαφορά ξεκίνησε από την αξίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων των αδελφών Winklevoss για αποζημίωση κατά του Zuckerberg, με το επιχείρημα ότι εκείνοι είχαν διαμορφώσει όταν φοιτούσαν στο Πανεπιστήμιο μία ηλεκτρονική πλατφόρμα επικοινωνίας των συμφοιτητών τους, η οποία λεγόταν ConnectU, για τη λειτουργία και επέκταση της οποίας απευθύνθηκαν στον τελευταίο λόγω των τεχνικών του γνώσεων, την οποία εκείνος στη συνέχεια αντέγραψε και ανέπτυξε ο ίδιος μέσω της δημιουργίας του Facebook. Οι αδελφοί Winklevoss είχαν ασκήσει αγωγή κατά του Zuckerberg το 2004, η οποία δεν εκδικάστηκε εν τέλει, λόγω της επιτυχίας της μεταξύ τους Διαμεσολάβησης, η οποία πραγματοποιήθηκε το 2008. Σύμφωνα με τα στοιχεία που γνωστοποίησαν τα δύο εμπλεκόμενα μέρη στον τύπο, η συμφωνία επίλυσης της διαφοράς τους προέβλεπε την καταβολή αποζημίωσης ύψους 65 εκατομμυρίων δολαρίων Η.Π.Α. στους ενάγοντες από τον εναγόμενο, μέρος της οποίας αποτελείτο από μετοχές της εταιρίας του Facebook. Οι αδελφοί Winklevoss διατηρούν μάλιστα προφίλ στην εν λόγω πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης.

Πολύ αργότερα, οι αδελφοί Winklevoss επεδίωξαν να αμφισβητήσουν δικαστικά τον τρόπο υπολογισμού της αξίας του Facebook, βάσει του οποίου είχε υπολογιστεί η αποζημίωσή τους και την ισχύ της συμφωνίας επίλυσης. Όμως το σχετικό αίτημά τους απορρίφθηκε από το αρμόδιο Αμερικανικό Δικαστήριο, γεγονός που είναι ενδεικτικό της δεσμευτικής ισχύος των συμφωνιών που προκύπτουν από τη Διαμεσολάβηση και της ασφάλειας Δικαίου που παρέχουν.

Αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν «εξωτικά» για τα Ελληνικά δεδομένα, στα πρώτα βήματα ανάπτυξης της εφαρμογής της Διαμεσολάβησης στη χώρα μας, δεν είναι. Μπορεί τα μεγέθη των Ελληνικών ανάλογων υποθέσεων να είναι μικρότερα, όμως η υπόθεση αυτή δεν παύει να είναι μία κλασσική εμπορική διένεξη και αν είχε αποτελέσει το αντικείμενο αγωγής στην Ελλάδα μεταξύ δύο πρώην συνεργατών και μετέπειτα ανταγωνιστών επιχειρηματιών, θα εκκρεμούσε για 3 με 5 έτη ενώπιον των Δικαστηρίων, αναλόγως των βαθμών εκδίκασής της,  θα παρουσίαζε πολλές και σημαντικές δυσχέρειες απόδειξης, θα αποτελούσε μία σημαντική οικονομική εκκρεμότητα για τους εμπλεκόμενους επιχειρηματίες και θα έπληττε βαρύτατα τη φήμη τους και την αξιοπιστία τους στην αγορά.

Αντιθέτως, μία επιτυχής Διαμεσολάβηση θα τους επέτρεπε:

– να ρυθμίσουν με τρόπο κατάλληλο για τις οικονομικές τους δυνατότητες και ανάγκες τη σταδιακή εκταμίευση της αποζημίωσης,

– να αποφύγουν τη δυσφημιστική προβολή στα ΜΜΕ,

– και να διατηρήσουν τη συνεργασία τους ή -έστω- να την κλείσουν οριστικά με τρόπο αμοιβαία ικανοποιητικό.

 

Σπύρος Αντωνέλος
Δικηγόρος – Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής –
Εκπαιδευτής Διαμεσολαβητών και Δικηγόρων στη Διαμεσολάβηση

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.reuters.com/article/us-facebook-winklevoss-idUSTRE75L7NS20110623