Αισθάνθηκα τιμή που μίλησα, ανάμεσα σε άλλους ομιλητές, στους δικηγόρους Πειραιά στην πρώτη ημερίδα μετά τον νέο Νόμο περί υποχρεωτικότητας της Διαμεσολάβησης, που οργανώθηκε από τον Πρόεδρο κ. Γ. Σταματογιάννη στο Σύλλογο Πειραιά. Οι αντιδράσεις πολλές για το νέο Νόμο στη Διαμεσολάβηση, η πληροφόρηση όμως των δικηγόρων ελλιπής για το νέο θεσμό που υποχρεωτικά θα λειτουργήσει το ερχόμενο φθινόπωρο.

Είναι βέβαιο για τους διαπιστευμένους από χρόνια Διαμεσολαβητές οτι δεν είναι όλες οι υποθέσεις για Διαμεσολάβηση, όπως δεν είναι όλες οι υποθέσεις για διαιτησία ή Δικαστήριο. Τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της κάθε διαδικασίας είναι γνωστά όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει σύγκριση. Ο τρόπος επιλογής πρέπει να είναι στα ίδια τα μέρη με τη βοήθεια των δικηγόρων τους.

Οι δικηγόροι είναι εξαιρετικά σίγουροι περί ερμηνείας του νέου νόμου και τη λειτουργία του: σχόλια σχετικά με την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουν να πείσουν τον πελάτη τους να προσφύγει στην εναλλακτική αυτή διαδικασία προς εύρεση λύσης ήταν αρνητικά για τη Διαμεσολάβηση, καθώς, όπως ειπώθηκε στην ημερίδα, η δουλειά αυτή του δικηγόρου και η συνομιλία με τον πελάτη τους και το δικηγόρο της άλλης πλευράς μπορεί να αποφέρει το ίδιο αποτέλεσμα δίχως κανένα Διαμεσολαβητή και καμία υποχρεωτική Διαμεσολάβηση.

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να επαναφορτίσουμε τον ανθρώπινο νου όταν έχουμε σπουδάσει και δουλέψει για πολλά χρόνια προς μία κατεύθυνση μόνο, αυτή των Δικαστηρίων. Όμως, μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίσουμε τις υποθέσεις και τους πελάτες.

Η ιδέα είναι να δομήσουμε σκόπιμα τον τρόπο που παρουσιάζεται η πληροφορία και η επιλογή: δεν αδιαφορείς για το δικαίωμα των ανθρώπων να αποφασίζουν διαφορετικά από αυτό που τους λέμε οτι πρέπει να κάνουν. Απλά το κάνουμε εύκολο γι’αυτούς να πάρουν πιο ορθολογικές αποφάσεις. Το στοιχείο της χειραγώγησης από τους Δικηγόρους να αποφασίζουν για μία συγκεκριμένη επιλογή, το Δικαστήριο, μας κάνει να σκεφτούμε οτι με το νέο Νόμο θα πρέπει να συμφωνούμε σε μία αρχή τουλάχιστον: οι άνθρωποι που θέτουν τα προβλήματά τους και θέλουν να τα επιλύσουν θα πρέπει να έχουν αυτή την επιλογή, της Διαμεσολάβησης.

Οι δικηγόροι βοηθούν πολλές φορές να βρεθεί λύση στις υποθέσεις των πελατών τους, όμως πολύ συχνά η βοήθεια αυτή δεν αποφέρει αποτελέσματα, διότι οι δικηγόροι διαπραγματεύονται με βάση τα δικά τους συμφέροντα που είναι διαφορετικά από αυτά των πελατών τους και τα οποία δεν μπορούν να εκφραστούν πριν το Δικαστήριο εφόσον η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της.

Η Διαμεσολάβηση εστιάζει στη σύγρουση, στην κλιμάκωσή της και τις δυνατότητες επίλυσής της από τα ίδια τα μέρη βάση των συμφερόντων τους. Εστιάζει στις προσωπικότητες των μερών και τον τρόπο που διαπραγματεύονται ώστε ο Διαμεσολαβητής να βοηθήσει το διάλογό τους. Εστιάζει στην ισορροπία δυνάμεων ώστε ο Διαμεσολαβητής να βοηθήσει την εύρεση επιλογών και εναλλακτικών. Εστιάζει στην ενδυνάμωση της επικοινωνίας μεταξύ των μερών και στο μέλλον της σχέσης τους.

Η διαφορετικότητα και οι επιλογή του τρόπου επίλυσης μίας δαφοράς βελτιώνει την απόδοση των ανθρώπων στην οικογένεια, εργασία, σχέσεις. Οι συγκρούσεις δεν σταματούν, οι δικηγόροι δεν θα χάσουν την εμπιστοσύνη των πελατών τους όταν προτείνουν τη Διαμεσολάβηση και το αποτέλεσμα της Διαμεσολάβησης είναι αυτό που τα ίδια τα μέρη θέλουν για τη μελλοντική τους σχέση.

Βικτωρία Λιούτα
Δικηγόρος, Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών ΚΕΔΙΠ