Το άρθρο 193 παράγραφος 1 του Νόμου 4512 / 2018 προβλέπει ότι η αμοιβή του Διαμεσολαβητή καθορίζεται ελεύθερα, με γραπτή συμφωνία μεταξύ εκείνου και των μερών.
Κατά συνέπεια, εάν συμφωνηθεί κατ’ αποκοπή αμοιβή του Διαμεσολαβητή, δηλαδή ανεξάρτητα και από τον αριθμό των ωρών, που θα αφιερώσει και από το αποτέλεσμα, μία τέτοια συμφωνία θα είναι απόλυτα θεμιτή και νόμιμη.
Καταρχήν, θα μπορούσε να θεωρηθεί νόμιμη και η συμφωνία αμοιβής του Διαμεσολαβητή με την μορφή ποσοστού επί του ποσού, στο οποίο θα καταλήξουν τα μέρη για να επιλύσουν την διαφορά τους.
Όμως, μία τέτοια συμφωνία, θα προσέκρουε στο άρθρο 190 παράγραφος 2(β) του πιο πάνω Νόμου, που προβλέπει ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εάν ο Διαμεσολαβητής προσδοκά οποιοδήποτε όφελος από την έκβαση της Διαμεσολάβησης, όποτε ο Διαμεσολαβητής εμποδίζεται στην ανάληψη καθηκόντων στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Ακόμη περισσότερο θα προσέκρουε στο πιο πάνω Νόμο συμφωνία μεταξύ των μερών και του Διαμεσολαβητή ότι θα του καταβάλλεται, πέραν της αμοιβής του – με όποιον τρόπο και εάν έχει καθοριστεί αυτή – ένα πρόσθετο ποσό ως επιβράβευση, σε περίπτωση επιτυχούς έκβασης, της Διαμεσολάβησης.
Σε πρόσφατο άρθρο του, ο διακεκριμένος Αμερικανός δικηγόρος και Διαμεσολαβητής, Donald L. Swanson, διερωτάται γιατί άραγε τα μέρη μίας Διαμεσολάβησης δεν θα πρέπει να είναι ελεύθερα να συμφωνήσουν, όχι μόνο μία κατ’ αποκοπήν αμοιβή, αλλά ακόμη και μία αμοιβή, η οποία να υπολογίζεται ως ποσοστό επί του ποσού, στο οποίο τα μέρη επιλύουν την διαφορά τους.
Πράγματι, σε κάποιες από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπάρχουν ρητές διατάξεις, που απαγορεύουν τόσο την κατ’αποκοπη αμοιβή του Διαμεσολαβητή, όσο και τον υπολογισμό της με βάση την έκβαση της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης .
Στο πιο πάνω άρθρο, τονίζεται, βέβαια, ότι υπάρχει αναντίρρητα ο κίνδυνος να αποκτούν έτσι οι Διαμεσολαβητές ακατάλληλα κίνητρα, όπως, παραδείγματος χάριν, να πιέζουν για μία επίλυση της διαφοράς και να παύουν να είναι ουδέτεροι και αμερόληπτοι.
Άλλα, ερωτηματικά σχετικά με τα κίνητρα του Διαμεσολαβητή για την επιλογή του τρόπου αμοιβής του υπάρχουν και σε περίπτωση ωριαίας αμοιβής. Οι Διαμεσολαβητές θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να επιμηκύνουν τον χρόνο της διαδικασίας για να αυξήσουν αντίστοιχα την αμοιβή τους. Ή θα μπορούσαν να επισπεύσουν την διαδικασία σπρώχνοντας προς μια κατεύθυνση προκειμένου να δώσουν μεγαλύτερη αξία στο έργο τους και να δικαιολογήσουν μια αμοιβή κατ’αποκοπή και ιδίως μια πρόσθετη αμοιβή ως επιβράβευση της επιτυχίας της διαδικασίας (success fee).
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η επισήμανση του κυρίου Donald L. Swanson της αντίφασης, που υπάρχει, μεταξύ της αρνητικής στάσης πολλών σχετικά με την υποχρεωτική Διαμεσολάβηση και την έλλειψη δυνατότητας καθορισμού της αμοιβής του Διαμεσολαβητή από τα μέρη της διαφοράς και τον ίδιο, με απόλυτη ελευθερία, χωρίς κατάχρηση δικαιώματος βέβαια .
Το σκεπτικό του είναι το εξής: Δεν υποτίθεται ότι η Διαμεσολάβηση βασίζεται σε ελεύθερη επιλογή των αντιμαχόμενων μερών; Δεν είναι αυτός ακριβώς ο λόγος για τον οποίο κάποιοι αντιτίθενται στην υποχρεωτική Διαμεσολάβηση διότι, όπως λένε, η Διαμεσολάβηση θα πρέπει να είναι μία εντελώς οικειοθελής διαδικασία ;Γιατί ,λοιπόν, να παρεμποδίζονται τα μέρη στο να ορίζουν οικειοθελώς μια κατ’αποκοπήν αμοιβή για τον Διαμεσολαβητή ή ακόμη και μια αμοιβή συνδεόμενη με το αποτέλεσμα της διαδικασίας ή ακόμη και ένα επιπρόσθετο ποσό σε περίπτωση επιτυχούς έκβασης;
Υπάρχει μία αντίφαση μεταξύ των δύο θέσεων διότι, αφενός μεν υπάρχει αντίσταση σχετικά με την υποχρεωτική Διαμεσολάβηση για τον λόγο ότι πρέπει να είναι εντελώς ελεύθερη επιλογή των ενδιαφερομένων μερών ενώ, αφετέρου δεν παρέχεται ελευθερία σε αυτά να καθορίσουν την αμοιβή του Διαμεσολαβητή με τον τρόπο που θεωρούν τον καλύτερο.
Πηγή: https://wp.me.p7bzRx-4ZX
Mediatbankry | July 10, 2018 | Tags Bankruptcy Mediation, Mediation | Categories: Bankruptcy Mediation, Mediator Neutrality |
Κατερίνα Κωτσάκη
Επιτ. Δικηγόρος – Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ
Διαπιστευμένη Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών – MCIArb
Πρόεδρος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ
