Οι Διαμεσολαβητές, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας αλλά και της καθημερινής μας πρακτικής, καλλιεργούμε, εκτός των άλλων, τη δεξιότητα της ενσυναίσθησης, τη δεξιότητα δηλαδή να μπαίνουμε στα παπούτσια των μερών, να τα κατανοούμε και να συνδράμουμε στη διαδικασία με ειλικρινές ενδιαφέρον και ουδέτερη στάση, χωρίς να παρασυρόμαστε συναισθηματικά και βάζοντας στην άκρη τις προσωπικές μας προβολές.
Και είναι αλήθεια πως όταν η ενσυναίσθηση εφαρμόζεται επιτυχώς (και ειλικρινώς) στο Τραπέζι της Διαμεσολάβησης από το Διαμεσολαβητή προς τα μέρη της διαφοράς, βιώνουμε τα πρακτικά αποτελέσματα της ροής της πληροφορίας και της ευκολότερης ανταλλαγής δημιουργικών προτάσεων και αντιπροτάσεων. Είναι όμως πολύ εντυπωσιακό (και αποτελεσματικό) επίσης να βιώνουμε πολύ συχνά και τη σταδιακή επίδειξη της ενσυναίσθησης από τη μία πλευρά προς την άλλη, ως αποτέλεσμα του ότι οι ίδιοι τη βίωσαν από το Διαμεσολαβητή και διαπίστωσαν πόσο απαραίτητη ήταν για την αποτελεσματική επικοινωνία τους και την επίλυση της διαφοράς τους. Και τελικά ως αποτέλεσμα είναι θεαματικό να διαπιστώνουμε ότι μέσα από τη διαδρομή της ενσυναισθητικής αυτής διαδικασίας, ανοίγει πολύ ευκολότερα ο δρόμος προς την κοινώς επωφελή μεταξύ τους συμφωνία.
Η ενσυναίσθηση, η ενεργητική ακρόαση, η ουδέτερη και ισότιμη αντιμετώπιση των μερών αλλά και οι λοιπές δεξιότητες του Διαμεσολαβητή αλλά και οι Αρχές της Διαμεσολάβησης όπως όλες και όλοι της διδασκόμαστε στο πλαίσιο της Εκπαίδευσής μας, πέραν από τη δεοντολογική υποχρέωση που έχουμε να τις τηρούμε, είναι πράγματι τα εργαλεία εκείνα που θα ανοίξουν αρχικά μια χαραμάδα και τελικά ίσως την πόρτα της επίλυσης στο Τραπέζι της υποβοηθούμενης διαπραγμάτευσης.
Ελένη Πλέσσα
Δικηγόρος – Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια – Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών
