Μια διαφορά σχετικά με τη ναυτιλία μπορεί να κυμαίνεται από σχετικά απλά θέματα, όπως οι διαφωνίες σχετικά με τη μεταφορά φορτίου που συνεπάγονται σχετικά μικρά ποσά, σε αξιώσεις πολλαπλών δικαιοδοσιών που περιλαμβάνουν συμβάσεις με πολλά μέρη, οι οποίες ενδέχεται να είναι περισσότερο ή λιγότερο αμφίπλευρες. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή την πολυπλοκότητα της υπόθεσης, τα μέρη συχνά προτιμούν να μην επιλύουν τις διαφορές τους μέσω δικαστικών διαδικασιών, προτιμώντας μια εναλλακτική λύση επίλυσης, οικονομικότερη και ταχύτερη.
Το δίλημμα
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αναπόφευκτη παρέμβαση και η επιρροή τρίτων, συνήθως θαλάσσιων ασφαλιστών και / ή σωματείων, ενδέχεται να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο θα διευθετηθεί η διαφορά. Συνήθως είναι πολύ έμπειρες στις μορφές επίλυσης διαφορών και μπορεί να έχουν απόψεις για το τι είναι καλύτερο για τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Σε πολλές μπορεί να υπάρχει μια συμφωνημένη μορφή μηχανισμού επίλυσης διαφορών που περιλαμβάνεται σε μια υποκείμενη σύμβαση, με την οποία τα μέρη είχαν ιστορικά την τάση να επιλέγουν δικαστήριο ή διαιτησία. Πράγματι, οι περισσότερες τυποποιημένες συμβάσεις θα περιλαμβάνουν μια ρήτρα διαιτησίας. Ακόμα και όταν το εφαρμοστέο δίκαιο και το φόρουμ έχουν προκαθοριστεί συμβατικά, οι διάδικοι είναι γενικά ελεύθεροι να συμφωνήσουν σε οποιαδήποτε μορφή επίλυσης διαφορών που κρίνουν κατάλληλη.
Ως εκ τούτου, τίθεται το ερώτημα: “Πρέπει να προβώ σε Διαμεσολάβηση ή διαιτησία σε μια ναυτιλιακή διαφορά;”
Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της διαιτησίας
Η διαιτησία είναι το πλέον επίσημο είδος εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, κατά την οποία ο διορισμένος διαιτητής ή η ομάδα διαιτητών, όπως ένας δικαστής στο Δικαστήριο, θα καταλήξει σε μια νομικά δεσμευτική απόφαση, αφού ακούσει όλα τα στοιχεία. Εντούτοις, σε πλήρη αντιπαράθεση με τις διαφορές, η διαιτησία είναι τυπικά διαδικασία ενιαίας βαθμίδας, στο τέλος της οποίας μπορεί να αμφισβητηθεί διαιτητική απόφαση μόνο για πολύ περιορισμένους λόγους. Ως εκ τούτου, αυτό παρέχει ένα σαφές πλεονέκτημα όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ταχύτητα σε σχέση με τις δικαστικές διαδικασίες. Πολλές φορές όμως ακόμα και στις διαιτησίες μπορεί να χρειαστούν μήνες για μια πολύπλοκη ναυτιλιακή διαμάχη για να δικαστεί. Τούτου λεχθέντος, η διαιτησία δεν είναι απαραιτήτως λιγότερο δαπανηρή από τις δικαστικές διαδικασίες: Είναι όμως προτιμότερη η Διαμεσολάβηση όταν αντιμετωπίζετε μια ναυτιλιακή διαφορά;
Τα υπέρ και τα κατά της Διαμεσολάβησης
Η Διαμεσολάβηση είναι λιγότερο επίσημη διαδικασία και, μάλιστα, πολύ πιο ευέλικτη από τη διαιτησία. Είναι μια μορφή διαπραγμάτευσης στην οποία ένα ουδέτερο τρίτο πρόσωπο βοηθά τα μέρη να βρουν έναν αμοιβαία αποδεκτό τρόπο προς τα εμπρός.
Σε αντίθεση με έναν δικαστή ή διαιτητή, ο Διαμεσολαβητής δεν θα αποφασίσει το αποτέλεσμα, αλλά θα συνεργαστεί μεταξύ των μερών, σε μια προσπάθεια διευκόλυνσης του διακανονισμού. Ωστόσο, η επιτυχία της τελικά εξαρτάται από την προθυμία των συμβαλλόμενων μερών να συμβιβαστούν, εκτός από τον προσδιορισμό και την ικανότητα του Διαμεσολαβητή να σπάσει κάθε αδιέξοδο. Παρά ταύτα, σύμφωνα με τα πλέον αξιόπιστα διαθέσιμα στοιχεία, η Διαμεσολάβηση απολαμβάνει ποσοστό επιτυχίας που προσεγγίζει το 90% στην επίλυση ναυτιλιακών διαφορών.
Η Διαμεσολάβηση μπορεί κάλλιστα να ευνοηθεί από τη διαιτησία σε ορισμένους τύπους ιδίως όταν απαιτείται φιλική επίλυση προκειμένου να διατηρηθεί μια συνεχιζόμενη επιχειρηματική σχέση, για παράδειγμα, στην εμπορία των βασικών προϊόντων.
Η λήψη αποφάσεων σχετικά με τον καταλληλότερο τρόπο επίλυσης μίας ναυτιλιακής διαφοράς, είτε μέσω διαιτησίας είτε μέσω Διαμεσολάβησης, απαιτεί προσεκτική εξέταση των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων που εμπλέκονται στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διαφοράς. Μπορεί επίσης να είναι αρκετά ασφαλές να συμπεράνουμε ότι ακόμη και μια συνδυασμένη προσέγγιση μπορεί να είναι πολύ λιγότερο δαπανηρή, παρατεταμένη και επικίνδυνη από την κατάληξη δικαστήρια.
Πηγή: https://www.lux-mediation.com/should-i-arbitrate-or-mediate-in-a-shipping-dispute/
Κική Δημ. Τσουρού
Δικηγόρος LL.M., Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
