Ανέφερα σε προηγούμενη δημοσίευση, πόσο σημαντικό είναι ο Διαμεσολαβητής να γνωρίζει εκ των προτέρων αν τα μέρη που προσέρχονται στη Διαμεσολάβηση είναι διαφορετικής πολιτισμικής προέλευσης από τον ίδιο. Ο λόγος είναι απλός. Για να μελετήσει και έτσι να προσπαθήσει να κατανοήσει τους τρόπους συμπεριφοράς των μερών, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά τους, ώστε να είναι ο ίδιος ο Διαμεσολαβητής απαλλαγμένος από προκαταλήψεις και στερεότυπα και μέσα από τη γνώση αυτή να μπορέσει να δημιουργήσει διαύλους επικοινωνίας, αφού η επικοινωνία σε κάθε πολιτισμό έχει διαφορετικό τρόπο έκφρασης.
Θυμάμαι μια περίπτωση, στην οποία ήμουνα συν-διαμεσολαβήτρια με έναν Άγγλο Διαμεσολαβητή και η Διαμεσολάβηση έλαβε χώρα στο Λονδίνο.
Η υπόθεση αφορούσε μια σφοδρή αντιδικία μεταξύ δυο αδελφών (γυναίκα και άντρας), για την κληρονομιά που άφησε η μητέρα τους και αποτελείτο από ακίνητα, ένα trust, τραπεζικούς λογαριασμούς και σημαντικής αξίας χρυσαφικά. Η υπόθεση είχε παραπεμφθεί στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης με απόφαση του Δικαστή που την είχε χρεωθεί. Τα δυο αδέλφια είχαν γεννηθεί και κατοικούσαν μόνιμα στο Λονδίνο, αλλά με καταγωγή από την Ινδία. Στο διερευνητικό στάδιο, αποκαλύφθηκε ότι και οι δυο διεκδικούσαν με πάθος τα κοσμήματα της μητέρας τους και κανείς από τους δυο δεν ερχόταν σε οποιουδήποτε είδους συμφωνία, αν στο μερίδιο που θα έπαιρνε δεν συμπεριλαμβάνονταν και τα κοσμήματα της μητέρας. Σε κάθε πρόταση να χωριστεί η κληρονομιά και τα κοσμήματα να τα πάρει η κόρη, βρίσκαμε τη σθεναρή αντίδραση του αδελφού της, οπότε πλέον έγινε κατανοητό ότι τα κοσμήματα αυτά δεν ήταν απλά μια δεδομένης χρηματικής αξίας, αλλά έφεραν και κάποιο άλλο πρόσημο που εμείς οι Διαμεσολαβητές έπρεπε να βρούμε. Στην κατανόηση ότι κάτι κρύβεται στα κοσμήματα, με οδήγησε η γνώση μου στο τι συμβαίνει και στις ελληνικές οικογένειες, που πολλές φορές οι γονείς περνούν σύμβολα εξουσίας στα παιδιά τους ειδικά με κοσμήματα. Επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά από το σύνολο των κοσμημάτων, μέχρι που αποκαλύφθηκε ποιο συγκεκριμένο κομμάτι είναι ουσιαστικά το μήλο της έριδος. Ένα δαχτυλίδι της μητέρας, σίγουρα όχι το ακριβότερο από τα άλλα κοσμήματα, αλλά ένα δαχτυλίδι που είχε ειδικό βάρος και αξία, ένα δαχτυλίδι που ήταν αδιαμφισβήτητο σύμβολο εξουσίας, αφού κατά το έθιμο της χώρας τους, όποιος το έπαιρνε από τα δυο αδέλφια, θα ήταν ουσιαστικά και ο απόλυτος αρχηγός της οικογένειας. Μόλις διευθετήθηκε ποιος από τους δυο θα πάρει το συγκεκριμένο δαχτυλίδι, η διαφωνία είχε τελειώσει και σε σύντομο χρονικό διάστημα συμφωνήθηκε ο τρόπος χωρισμού της υπόλοιπης κληρονομιαίας περιουσίας μεταξύ τους.
Άλλο ένα παράδειγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι οι λύσεις που επιτυγχάνονται μέσα από τη διαδικασία της Διαμεσολάβησης δεν θα μπορούσαν με κανένα τρόπο να επιτευχθούν μέσα από τη δικαστική οδό.
Βασιλική Δημ. Σκορδάκη
Δικηγόρος Αρείου Πάγου & Συμβουλίου της Επικρατείας, Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια, Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών – Solicitor Αγγλίας & Ουαλίας
