Μία από τις προκλήσεις για τη Διαμεσολάβηση σε υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών είναι η γεωγραφική απόσταση που χωρίζει τα μέρη. Η απόσταση ανάμεσα στο κράτος της συνήθους κατοικίας του παιδιού, όπου διαμένει ο αποστερούμενος γονέας, και το κράτος στο οποίο μετακινήθηκε το παιδί μπορεί να είναι μεγάλη και ενδέχεται να επηρεάζει τόσο τις πρακτικές διευθετήσεις των συναντήσεων Διαμεσολάβησης όσο και το περιεχόμενο της Διαμεσολαβούμενης συμφωνίας αυτής καθαυτής, στην οποία θα πρέπει να συνεκτιμάται το ενδεχόμενο οι γονείς να συνεχίσουν και στο μέλλον να ζουν σε κράτη που απέχουν σημαντικά το ένα από το άλλο. Οι διά ζώσης συναντήσεις Διαμεσολάβησης, αν και θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές, ενδέχεται να αποδειχθούν πολυδάπανες και χρονοβόρες.
Ο «Οδηγός Ορθής Πρακτικής» στο πλαίσιο της Σύμβαση της Χάγης του 1980 για την απαγωγή παιδιών, ο οποίος εκδόθηκε το 2012 από τη Συνδιάσκεψη της Χάγης, δίνει τις εξής κατευθύνσεις:
- πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι απόψεις και οι προβληματισμοί και των δύο γονέων, πριν καθοριστεί σε ποιο κράτος θα πρέπει να συγκληθεί η διά ζώσης συνάντηση Διαμεσολάβησης·
- ο χώρος που θα επιλεγεί για τη διά ζώσης συνάντηση Διαμεσολάβησης πρέπει να είναι ουδέτερος και κατάλληλος για τη Διαμεσολάβηση στη συγκεκριμένη υπόθεση·
- όταν δεν κρίνεται δέουσα ή εφικτή η φυσική παρουσία και των δύο μερών στη συνάντηση Διαμεσολάβησης, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο της εξ αποστάσεως και έμμεσης Διαμεσολάβησης.
Σύμφωνα με τον Οδηγό, οι Διαμεσολαβητές που δέχονται αίτημα Διαμεσολάβησης σε υπόθεση διεθνούς απαγωγής παιδιών θα πρέπει να συζητήσουν το κατά πόσον είναι εφικτές οι διά ζώσης συναντήσεις Διαμεσολάβησης με τα μέρη, καθώς και το ποιος είναι ο καταλληλότερος τόπος διεξαγωγής των εν λόγω συναντήσεων. Οι απαντήσεις και στα δύο αυτά ερωτήματα θα εξαρτηθούν από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Συγκεκριμένα, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι συναντήσεις Διαμεσολάβησης σε υποθέσεις απαγωγής παιδιών διεξάγονται στη χώρα στην οποία απήχθη το παιδί. Η επιλογή αυτή παρέχει τη δυνατότητα για προσωρινή επικοινωνία ανάμεσα στον αποστερούμενο γονέα και το παιδί κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη χώρα, γεγονός το οποίο μπορεί να έχει θετική επίδραση στη Διαμεσολάβηση. Αντιθέτως, η διεξαγωγή διά ζώσης συνάντησης Διαμεσολάβησης στη χώρα από την οποία μετακινήθηκε παράνομα το παιδί ενδέχεται να συνεπάγεται πρόσθετες πρακτικές δυσκολίες, καθώς ο κατακρατών γονέας ενδέχεται να είναι αντιμέτωπος με ποινική δίωξη εις βάρος του στη χώρα αυτή ή να διστάζει να εμπιστευθεί το παιδί στη φύλαξη τρίτου κατά τη διάρκεια της απουσίας του. Σε εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί να εξετάζεται το ενδεχόμενο διεξαγωγής της διά ζώσης συνάντησης σε τρίτη «ουδέτερη» χώρα, ωστόσο τα έξοδα μετακίνησης ενδέχεται και πάλι να λειτουργούν ως προσκόμματα. Όταν δεν κρίνεται δέουσα ή εφικτή η διά ζώσης συνάντηση Διαμεσολάβησης, μπορεί να εξετάζεται το ενδεχόμενο της εξ αποστάσεως Διαμεσολάβησης. Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, είναι σχετικά εύκολο να οργανωθούν εικονικές διά ζώσης συναντήσεις.
Πηγή: https://www.hcch.net/en/publications-and-studies/details4/?pid=6475&dtid=52
Βασιλική Κουμπλή
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω – Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
