Στη σημερινή δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας μας, θα έλεγα πως ο Τουρισμός αποτελεί τη Βιομηχανία της Ελλάδας. Οι τουριστικές επιχειρήσεις και όσοι απασχολούνται με τον τουρισμό έχουν να επιτελέσουν ένα δύσκολο έργο, τόσο στο να ανταγωνιστούν άλλες χώρες, που φαντάζουν ελκυστικές μέσα από δελεαστικά πακέτα προσφορών, όσο και στο να αντιπαρέλθουν τις δυσκολίες των capital controls, στις οικονομικές σχέσεις τους με το εξωτερικό, αλλά και με το εσωτερικό. Και για να αναπτυχθεί αυτή η βιομηχανία, είναι απαραίτητο να συνδεθεί ο τουρισμός με τον πολιτισμό.

Η Ελλάδα έχει απαράμιλλο φυσικό τοπίο, ήλιο, θάλασσα, αλλά αυτό που την κάνει να διαφέρει από άλλους κοντινούς σε εμάς προορισμούς διακοπών, είναι η μοναδικότητά της για τον πολιτισμό της. Οι μοναδικοί αρχαιολογικοί χώροι, οι ιστορικοί οικισμοί, η μοναδική ιστορία της, που διδάσκεται σε άλλους λαούς, -οι οποίοι την τιμούν γιατί γνωρίζουν καλά ότι αποτελεί το θεμέλιο του δικού τους πολιτισμού,- αποτελούν τους πόλους έλξης για τους τουρίστες, περιηγητές, όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ, μιας και η λέξη τουρισμός προέρχεται από την Αγγλική λέξη «Touring», στα Ελληνικά μεταφρασμένο «περιέρχομαι ή περιηγούμαι» και ενώ στην Ελλάδα μεταφράσθηκε με τη λέξη περιηγητισμός, τελικά επικράτησε ως Τουρισμός. Υπερέχουμε και θα υπερέχουμε στον τουρισμό μας, συνδυάζοντάς τον με δραστηριότητες πολιτισμού.

Η ανάπτυξη όμως των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων απαιτεί απερίσπαστη ενασχόληση με τους τομείς δραστηριότητάς τους και βέβαια η κάθε πιθανή εμπλοκή τους σε μια δικαστική διαμάχη είναι επιζήμια και αποπροσανατολιστική. Οι τομείς της τουριστικής επιχειρηματικότητας που θα μπορούσαν να προκαλέσουν διαφωνίες και τελικά δικαστικές διαμάχες πολλές. Διαφωνίες μεταξύ του ξενοδόχου και του tour operator, διαφορές του tour operator με την αεροπορική εταιρία, διαφορές του ξενοδοχείου με τον πελάτη, με αποκορύφωμα τον κίνδυνο της απειλής ή την καταγραφή δυσμενών σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στους ιστότοπους εύρεσης καταλύματος και καταγραφής της γνώμης τους (trip advisor, trivago, booking.com κ.α.), διαφωνίες για καθυστερούμενες πληρωμές τιμολογίων, διαφορές με φορείς για θέματα καταβολής τελών πνευματικής και συλλογικής ιδιοκτησίας, παράνομα καταλύματα, αποζημιώσεις πελατών, αλλαγή προσωπικού και πρόσληψή του σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος, είσοδος νέων μελών, λόγω μεταβίβασης ή διαδοχής της επιχείρησης, είναι ενδεικτικά μόνο, μερικοί από τους πιο συχνά γενεσιουργούς παράγοντες αντιδικιών και δικαστικών διαμαχών.

Σε απάντηση όλων των παραπάνω, η προσφυγή στα δικαστήρια δεν είναι πλέον μονόδρομος, αφού υφίσταται ο θεσμός της Διαμεσολάβησης, που αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο εξώδικης επίλυσης διαφορών, με τη βοήθεια ενός τρίτου αμερόληπτου και ανεξάρτητου προσώπου, του Διαμεσολαβητή, ο οποίος δρα ως καταλύτης για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των διαφωνούντων μερών και ανατρέπει όλα τα προηγούμενα αρνητικά πρόσημα της δικαστικής διαμάχης σε θετικά. Οι απασχολούμενοι με τον τουρισμό, όντας άρρηκτα συνδεδεμένοι με τον πολιτισμό επιλέγουν τη Διαμεσολάβηση γιατί είναι λύση πολιτισμού.

Βασιλική Δημ. Σκορδάκη
Δικηγόρος Αρείου Πάγου & Συμβουλίου της Επικρατείας, Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια, Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών – Solicitor Αγγλίας & Ουαλίας